“ไม่มีอะไรให้กลัวหรอกนะอลิส เรื่องเลวร้ายกว่านี้ อลิสยังผ่านมาได้เลย จะกลัวทำไม” น้ำอิงเตือนสติ ช่วงเวลาเลวร้ายกว่านี้อลิชายังก้าวผ่านมาได้โดยไม่หวาดหวั่น
“มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ” หญิงสาวสูดลมหายใจแรงๆ เอื้อมมือสั่นเทาจับปลายนิ้วมือของนายสาว เมื่อตัดสินใจถี่ถ้วน “อลิสกลัว กลัวว่าจะมีใครบางคนพรากลูกไปจากอก...อลิสควรทำยังไงดีคะ?” หญิงสาวกลั้นใจตอนที่กล่าวออกไป ความลับคับอกนี่เธอเก็บมานานปี จนคิดว่าจะไม่เปิดเผยให้ใครอื่นรู้ ความลับนั่นจะถูกฝังไปพร้อมกับลมหายใจของเธอ แต่ปณิธานที่ตั้งมั่นไว้ พังทลายลงเพราะการมาเยือนของใครบางคน
“ไม่มีใครคนไหนมีอำนาจมากพอที่จะพรากตาฮาร์ทไปจากอลิสได้หรอกนะ นอกจาก...ไม่จริงใช่มั้ย!” น้ำอิงปลอบใจ เธอฉุกใจบางอย่าง จนต้องหันขวับ! มองสบนัยน์ตากลมใสของอลิชาตาเขม็ง
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับหงอยๆ “หากเขาเป็น ‘พ่อ’ เขามีสิทธิ์นั้นใช่มั้ยคะ อลิสกลัว อลิสจะทำยังไงดี” ความหวาด
