ภาสกรเดินไปเดินมา สลับนั่งบ้าง นอนบ้าง เสียงปู่กริชยังสวดมนต์อยู่ในห้องพระ อีกสิบนาทีตีหนึ่ง ปู่สวดมนต์มาหลายชั่วโมงแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกมา อากาศข้างนอกเริ่มสงบแล้ว ฝนหยุดตก เหลือเพียงลมเบาบาง สังเกตจากต้นไม้ใหญ่รอบๆบ้านเขา ใบไม้ไหวเล็กน้อย ไม่ได้น่ากลัวเหมือนเมื่อช่วงหัวค่ำ
ยี่หวาหลับไปนานแล้ว พอพายุลมและฝนข้างนอกสงบ หญิงสาวก็หลับทันที และหลับสนิทจริงๆ ภาสกรนั่งบ้าง นอนบ้าง มองผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ใบหน้าน้อยๆที่โผล่ออกมาจากผ้าห่ม ผ้าห่มผืนใหญ่ ห่มคุ้มจริงๆ คลุมจนหมดตัว เหมือนนอนคลุมโปง ในใจเขามีความรู้สึกใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมายเกี่ยวกับยี่หวา บางเรื่องที่เขาอยากบอก อยากพูด แต่อยู่ๆก็ไม่กล้าขึ้นมา อันที่จริงก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร แต่ทำไมเขากลัวเขาไม่กล้า กับผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านมา เขากล้าทำทุกอย่าง กล้าพูด กล้าทำ แต่พอเจอคนที่ชอบจริงๆ อะไรก็ไม่กล้าไปหมด
เสียงสวดมนต์ของปู่กริชเงียบลง
