อินถวาและสร้อยสนรูปร่างใกล้เคียงกัน ใส่ผ้าถุงคล้ายกัน อีกคนแบกกล้อง อีกคนหอบดอกกุหลาบ เดินไปมาท่ามกลางแดดตอนเที่ยง ภาสกร ยืนท้าวเอวจ้องมองภาพตรงหน้า นี่ถ้าเขาไม่โทรหาสร้อยสน สองสาวก็คงไม่ขึ้นมาจากสวนกุหลาบแน่ๆ
“มาแล้วค่ะพี่ภาษ มีอะไรหรือเปล่าคะ”สร้อยสนรีบเดินมาหาพี่ชาย อินถวาเดินตามหลังมาติดๆ
“ทำไมไม่ดูเวลากันเลย ดูซิ หน้าดำหมดแล้ว หมวกร่มก็ไม่พกไปด้วย แล้วไม่หิวข้าวกันบ้างรึไง นี่จะบ่ายแล้วนะ ปู่หิวข้าวกลับไปก่อนแล้ว ส่งดอกไม้มา”ภาสกรยื่นมือไปรับดอกไม้จากยี่หวา มาถือไว้
“ไม่ร้อนกันรึไง เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก มีลมอากาศดีก็จริงนะ แต่แดดมันแรงมาก “
“ไปกินข้าวกันได้แล้ว วันหลังไม่เอานะแบบนี้ กินข้าวไม่เป็นเวลา “
“สร้อยขอโทษนะคะพี่ภาษ พวกเราถ่ายรูปกันเพลิน จนลืมดูเวลา”
“ขอโทษนะคะพี่ภาษ พอดีพวกเราเพลินไปหน่อยค่ะ วันหลังจะพยายามดูเวลานะคะ”อินทวายกมือไหว้ขอโทษชายหนุ่ม
เธอไม่รู้ว่าเขาโมโหหิว
