“ชิ... คนเขาคิดถึง จะคุยด้วยสักนิดสักหน่อยก็ไม่ได้” แทนที่เธอจะเดินออกไปจากห้อง กลับเดินไปล้มตัวลงนอนข้าง ๆ พี่ข้าวโพด
“พี่ข้าวโพดจ๋า ไม่คิดถึงผิงผิงเลยเหรอ” เธอพูดอ้อนเขาอยู่ใกล้ ๆ แทรกตัวเข้าไปยกแขนของเขาที่กางออกมาพาดไว้ที่บนลำตัวของตัวเอง
“ผิงผิง” เขาเรียกชื่อเธอทันที ใบหน้าที่หันมาอย่างรวดเร็วชนเข้ากลับใบหน้าสดสวยสมวัยที่อยู่ใกล้ ๆ ปลายจมูกของสองคนชนกัน หญิงสาวส่งสายตาหวานเชื่อมที่แสนรักออกมาให้กับพี่ข้าวโพด แต่เขากลับทำเย็นชา หมุนตัวเองนอนหงายแล้วพยายามจะลุกขึ้น
ผิงผิงรีบคว้าร่างหนาของเขายึดเอาไว้ทันที ก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหาแผงอกอบอุ่น
“ผิงผิงคิดถึงพี่นะคะ” เธอพูดออกไปจากหัวใจ
“เลิกทำแบบนี้เถอะผิงผิง บอกพี่มาว่าต้องการอะไร เราไม่ใช่เด็ก ๆ ที่จะมาเล่นขายของ แล้วชวนทะเลาะ” เธอได้ยินเสียงเขาถอนลมหายใจ
ดาริกาแกล้งไล่ปลายนิ้วลงไปบนแผงหน้าอกของเขา ก่อนจะใช้มันสะกิดหัวนมเล็ก ๆ สีเข้มขอ
