18.ประชุมด่วน
1076 Words
ความเดิม- "ไอ้ห่ากุจะไปเอาของคนอื่นมาทำไรล๊าว..ห๊ะ?"
…………………………………………
"ไอ้ไหน ไหนมึงลองพูดใหม่อีกทีซิ๊"
“ก็ดวงหญิงชายคู่นี้มันอุปถัมภ์กัน ถอดเลขแล้วมันตกนาคตัวเดียวกันผู้ชายหาผู้หญิงเก็บแล้วก็กิน พอใจรึ๊ยัง” ลูกไหนอธิบายแปลเป็นภาษาที่คนทั่วไปเข้าใจง่าย ๆ อย่างกระฟัดกระเฟีอด
"เออ..ก็แค่นี้แหละ ว่าแต่คำนวณไม่พลาดใช่มั๊ยว๊ะ เอ็งก็หกสิบแล้วนี่หูตายังดีอยู่ใช่มั๊ย" เขมรัฐถามย้ำเพื่อขอความมั่นใจ
"งั้นไหนก็ขอความมั่นใจอีกครั้ง นี่วันเดือนปีเกิดของหลานใช่มั๊ย นี่วันเดือนปีเกิดของพ่อหนุ่มที่หมายจะมาเป็นเขยใช่มั๊ย" ลูกไหนจิ้มไปที่เลขวันเดือนปีเกิดของคนทั้งสองแล้วจ้องหน้าคนที่อย่างต้องการขอความมั่นใจ
"ใช่แล้วไหน นี่ของน้องใบตอง นี่ของพ่อนิว"
"ได้ เดี๋ยวไหนตรวจอีกรอบ" จากนั้นนายลูกไหนก็ตรวจดูดวงชะตาของทั้งคู่อีกรอบ
สักพักก็เอ่ยขึ้น
"เหมือนเดิมเลยเฮียเข่ง ไม่แคล้วกัน ถึงจะมีอุปสรรคขนาดไหนก็ไม่แคล้ว แต่…เฮียต้องหนักแน่นนะ เค้าเจียมตัว เค้าจะถอยทุกครั้ง พื้นดวงเค้าตอนนี้มีแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจ แต่ไม่จนนะ มีทรัพย์มากจากลำแข้งเสียด้วย รู้จักใช้รู้จักเก็บรู้จักหานะ มีบุญมาเกิดนะพ่อหนุ่มคนนี้ อ้อ..ฝากบอกหลานสาวหน่อยว่าอย่าใจอ่อนล่ะ เดี๋ยวคนเก่าจะกลับมาหา คนนั้นไม่ใช่คู่อย่าไปสนใจเลย" ลูกไหนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและมั่นคง
"ขอบใจมากลูกไหน ช่วงนี้สุขภาพเป็นไง เข้าไปอยู่ในเมืองกับเฮียเถอะ เฮียอยากดูแลเอ็ง เอ็งอยู่คนเดียวแบบนี้เฮียเป็นห่วง ครั้นเฮียจะมาหามาเยี่ยมเอ็งบ่อย ๆ เฮียก็ไม่ไหว เกรงใจคนขับรถเหมือนกัน ไหนจะโรคหอบของเอ็งอิก ไปนะ ไปวันนี้เลย" เขมรัฐเอ่ยชักชวนผู้ที่รักเหมือนน้องชายอีกครั้ง
"ไม่ไปหรอกครับเฮีย ผมเกิดที่นี่ ผมก็จะตายที่นี่ถ้าผมตายแล้วไม่มีใครรู้จะไปเข้าฝันให้เอาศพไปเผาให้นะ" ลูกไหนพูดกลั้วหัวเราะแต่คนพี่ไม่ขำด้วย
"เฮ่ย!! ทำไมพูดแบบนี้ว๊ะ เฮียไม่ขำด้วยนะเว่ย อีกอย่างเจ้ามะยมกับมะขามจะกำพร้าพ่อด้วยน่ะซิ เป็นคนก็ยังพอช่วยด้วย นี่เป็นกุมารแล้วเลี้ยงยังไงเฮียเลี้ยงให้ต่อไม่ได้นะเว้ย เลี้ยงไม่เป็น" เขมรัฐพูดอย่างตรง ๆ ทำคนข้าง ๆ อดขำไม่ได้ทั้งที่ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งขำ
"เอ่อ..ขอโทษนะคะที่เสียมารยาทขำผิดเวลา แต่ซ่อว่าลูกไหนไปอยู่กับเฮียเค้าเถอะ อีกอย่างบ้านเรามีโรงพยาบาลหลานก็เป็นหมอคนนึง จะได้ช่วยดูแลให้ ไปนะลูกไหน" วรรณดาช่วยสามีเกลี้ยกล่อมอีกแรง
"เอาเป็นว่าผมยังไม่เป็นอะไรในตอนนี้หรอกครับเฮีย ซ่อ ถ้าถึงเวลานั้นค่อยว่ากันอีกทีนะครับ"
"เอางั้นก็ได้ นี่เบอร์โทรศัพท์ของเฮีย นี่นามบัตรของโรงพยาบาล นี่เบอร์ของหลานที่เป็นหมอเก็บไว้ นี่เงินเฮียให้เก็บไว้ใช้จ่าย นี่ค่าครูที่ดูหมอเมื่อกี้ นี่ขนมโก๋ น้ำแดง เครื่องบินเล็ก รถบังคับเล็กของเจ้าสองกุมาร" เขมรัฐร่ายยาวพร้อมกับหยิบสิ่งของที่พูดมาวางเรียงรายเต็มไปหมด
ส่วนลูกไหนก็จัดแจงให้คนพี่ใส่ขันครูค่าดูดวง และจัดแจงพาคนพี่นำน้ำแดงและขนมโก๋ตลอดจนของเล่นไหว้สองกุมาร เมื่อเสร็จสรรพแล้วสองสามีภรรยาจึงล่ำลาผู้เป็นน้องและกลับมายังรถยนต์ที่จอดรออยู่ซึ่งตลอดทางลูกไหนได้สั่งให้สองกุมารตามไปดูแลสองสามีภรรยาอย่างใกล้ชิดเพื่อพ้นจากอันตรายจากคนพาลและสัตว์พิษทั้งปวง
……………………………………
ด้านสองสามีภรรยาเมื่อกลับมาถึงบ้านก็เรียกลูก ๆ ทุกคนมานั่งประชุมด่วน
@บ้านพลผลาดล
"เอาอีกแล้วนะครับเตี่ย แม่ เรียกผมกลับมาแบบด่วน จนหัวจะทิ่มอีกแล้ว มีอะไรคอขาดบาดตายอีกเหรอคร้าบ" เขมชาติเอ่ยขึ้นอย่างเบื่อหน่ายหลังจากลงจากรถมาได้
"นั่นซิคร้าบ เนี่ยผมเพิ่งนอนได้ไม่เท่าไรเลย" เขมยุทธเอ่ยขึ้นอย่างเนือย ๆ เพราะเขาทำกิจการไนท์คลับและร้านอาหารที่เลิกดึกกว่าจะได้นอนก็ปาไปวันใหม่แล้ว แต่กลับถูกโทรตามในเวลาสิบโมงนิด ๆ นั่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับเพลียหัวใจ
สักพัก เขมณัฐก็ตามมาและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบ "มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เรียกผมมาทำไม นี่รีบสุดแล้วนะครับ เพิ่งเห็นข้อความประชุมเสร็จก็รีบบึ่งมานี่เลย"
"เอ่อไม่มีอะไรหรอกลูก เตี่ยเค้าก็เป็นแบบนี้แหละ นั่งก่อนนะลูกเดี๋ยวแม่ไปเอาของว่างมาให้เน๊าะ/เตี่ย..เล่าให้ลูกฟังเลย” วรรณดาตัดช่องน้อยแต่พอตัวแล้วสั่งสามีเสียงแข็ง
"ว่าไงครับเตี่ย" เขมชาติเอ่ยเสียงเข้ม
"เอ่อ..คืองี้คร้าบลูก…คือว่าเตี่ยกับแม่ไปหาผู้รู้มา……." เขมรัฐเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ลูกชายทั้งสามฟังอย่างไม่ปกปิด ส่วนสามหนุ่มก็ฟังอย่างตั้งใจ
"แล้วทำไมอาไหนแกถึงอยู่คนเดียวละครับ เป็นโรคหอบด้วยเวลาอาการกำเริบอันตรายนะครับ" เขมณัฐเอ่ยขึ้นจากมุมมองของแพทย์คนหนึ่ง
"ผูกพันมั๊ง นี่เตี่ยตั้งใจว่าจะให้คนไปแอบติดกล้องวงจรปิดที่บ้านมันไว้ดูมันอยู่ห่าง ๆ แล้วก็จ้างคนไปดูแลมันเอา" เขมรัฐบอกสิ่งที่คิดไว้ในใจให้ลูกชายฟัง
"ไปอุ้มมาเลยซิครับ เดี๋ยวผมช่วยจัด" เขมยุทธออกความเห็นบ้าง
"ทะลึ่ง เดี๋ยวมึงก็โดนดี ห่าม ๆ อย่างมึงแหละโดนดีมาหลายรายล๊ะ อ้อทุกคนแต่ว่าเตี่ยอยากขอให้อย่าเพิ่งบอกน้องเรื่องนี้นะ" เขมรัฐดุลูกชายคนเล็กเสียงขรมและขอให้ทุกคนปิดเรื่องนี้กับลูกสาวไว้ก่อน
"ทำไม่ละครับ/นั่นซิ/อือ.นั่นซิ" เขมชาติ เขมณัฐ และเขมยุทธเอ่ยถามอย่างสงสัย
- Writer
