หวานใจบอดี้การ์ด (นวนนท์-ณรรรดา)

10.ทดสอบ

ความเดิม- "ครับ/ครับ" สองหนุ่มบอดี้การ์ดรับคำพร้อมกับโค้งคำนับแล้วนั่งลงที่โซฟาอีกมุมหนึ่งของห้องอย่างว่าง่าย

…………………………………………

ด้านแดนไตรหลังจากคุยธุระกับเขมชาติเสร็จจึงบอกให้จิรายุไปส่งนวนนท์ที่คอนโดก่อนแล้วค่อยกับไปที่โรงแรม นั่นทำให้นวนนท์ต้องจำยอมกลับมาพักผ่อนก่อนเวลาเลิกงาน ยังไม่ถึงเวลาสี่โมงเย็นด้วยซ้ำ

@ลานจอดรถคอนโด

จิรายุจอดรถที่ลานจอดรถที่นวนนท์และเหล่าบอดี้การ์ดพักอาศัยอยู่ตามคำสั่งของแดนไตร

"นายพักเถอะ มีแผลด้วยนิ่พระเอก ช่วยคนอื่นจนตัวเองบาดเจ็บ นี่ก็เหลือเวลาแค่ชั่วโมงเศษ ๆ จะเลิกงาน ไม่ต้องไปทำหรอกพักไปเลย เฮียอนุมัติ ไอ้น้องชาย" แดนไตรเอ่ยยิ้ม ๆ เพราะเพิ่งรู้ข่าวมาจากเขมชาติว่าแท้จริงแล้วนวนนท์ไปช่วยน้องสาวของเขาให้รอดจากการถูกรถพุ่งชนจนได้รับบาดเจ็บ

"ขอบคุณครับคุณดาม" นวนนท์เอ่ยจากส่วนลึกเพราะเขาไม่ได้บอกอะไรใครเพราะไม่อยากเอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน

"อือ แล้วอย่าเถลไถลล่ะ ให้พักก็ต้องพัก กินยาฆ่าเชื้อตามที่หมอสั่งให้ครบนะอย่าประมาทกับเชื้อโรคนะนายนิว"

"หายไว ๆ นะนิว" จิรายุเอ่ยยิ้ม ๆ

"ครับคุณดาม /ขอบใจมากโจ" นวนนท์เอ่ยยิ้ม ๆ แล้วยืนดูรถยนต์คันหรูที่เพื่อนรักและผู้เป็นนายโดยสารอยู่ขับออกไปจนลับตาจึงหันกลับเพื่อไปพักผ่อนบ้าง แต่บังเอิญได้ยินเสียงของใครบางคน

อีกด้านของคนที่มาใหม่

"เป็นยังไงบ้างคะพี่นิว หนูมาช่วยล้างแผลให้ เฮียณัฐฝากมาบอกด้วยว่าให้กินยาฆ่าเชื้อให้หมดให้ครบด้วยนะ วันนี้ได้กินยาบ้างหรือเปล่า" คนตัวเล็กเอ่ยถามเป็นชุดพร้อมกับการปรากฎตัว

"เธอมาได้ไง แล้วมายังไง ขับรถมาเองหรือแท็กซี่ แล้วป๋าเข่งกับพี่ชายรู้หรือเปล่า" นวนนท์ถามกลับในประโยคที่ไม่สัมพันธ์กัน

"นี่ก็สี่โมงเศษ ๆ แล้ว ขึ้นห้องเถอะค่ะจะได้อาบน้ำ เดี๋ยวใบตองล้างแผลให้ จะดูยาให้ด้วย" ณรรรดาเอ่ยราบเรียบแล้วเดินเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่มแล้วปรายตาไปมองด้านข้างเล็กน้อย

"นี่เธอทำอะไร กลับบ้านไปเลย จะขึ้นห้องกับผู้ชายได้ยังไง มันดูไม่ดี พี่ดูแลตัวได้ แล้วมายังไง เอารถมาหรือเปล่าเลิกงานก็กลับบ้านไปได้แล้ว" นวนนท์เอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายเพราะเขารู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาหนึบ ๆ แล้วไม่รู้เพราะพิษไข้หรือพิษจากความวุ่นวายหญิงสาวคนนี้กันแน่

"ไม่..ไหนดูซิ๊….หึ๊ พี่มีไข้นิ่ ไม่ได้หนูจะอยู่ดูแลพี่ ไปขึ้นห้อง" ณรรรดายืนยันคำเดิม

"นี่ถ้าเธอยังดื้อพี่จะโทรหาป๋าเข่งนะ" นวนนท์เอ่ยขึ้นพร้อมกับล้วงกระเป๋าเข้าไปหยิบโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาเขมรัฐจริง ๆ แต่ทว่า

ฟึ่บ!! (หญิงสาวเข้ามาแย่งโทรศัพท์ในมือของชายหนุ่มที่กำลังต่อสายหาบิดาของเธอและบิดาของเธอก็รับสายแล้ว)

เขมรัฐ: มีอะไรหรือนิว

นวนนท์ (แต่เป็นณรรรดาคุย): เตี่ย นี่ใบตองเองค่ะ คือหนูของโทรศัพท์พี่เค้าโทรปาเตี่ยเองล่ะค่ะ จะบอกว่าหนูเลิกงานแล้วแต่ขอกลับค่ำหน่อยนะคะ พอดีจะไปดูหนังสักหน่อยพระเอกเป็นบอดี้การ์ดมาดเท่ซ๊ะด้วยค่ะเตี่ย

เขมรัฐ: เออ..อย่าให้ดึกดื่นล่ะ เราเป็นสาวเป็นนาง พรุ่งนี้ต้องทำงานเช้าด้วยไม่ใช่เหรอ อย่าให้เสียชื่อวงศ์ตระกูลล่ะ

นวนนท์ (แต่เป็นณรรรดาคุย): ค่า งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ รักเตี่ยน๊า /ป๋าครับมันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ละ..(ลูกสาวป๋ากำลังโกหก)

นวนนท์พยายามพูดแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ของตัวเองในขณะที่ณรรรดากำลังคุยสายอยู่กับปลายสายอยู่แต่ยังไม่ทันจะพูดได้จบประโยคดีเลย ก็ถูกอีกฝ่ายกดวางสายเสียก่อนเพื่อไม่ให้ปลายสายได้ยิน (แต่ไม่ทันเสียแล้ว)

ตัดมาที่เขมรัฐ

หลังจากลูกสาวกดวางสายไปแล้ว ชายวัยกลางคืนได้แต่ยิ้มขำในความเจ้าเล่ห์เอาแต่ใจของนาง ความจริงเขารู้เรื่องนี้ทั้งหมดแล้วเพราะเขาให้คนของเขาติดตามลูกสาวตัวดีไป เพียงแต่ไม่ได้ยินเสียงบทสนทนาระหว่างสองคนนี้พูดคุยกันก็เท่านั้นเอง อย่างน้อยก็เป็นข้อบ่งชี้ได้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนดีและไว้ใจได้คนหนึ่ง ซึ่งนี่คือบททดสอบชายหนุ่มต่างหาก ในขณะที่เขากำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเขาชะโงกหน้าไปดูแล้วต้องยิ้มขำอยู่ในใจ จึงกดรับสายทันที

เขมรัฐ: ว่าไง

เขมณัฐ: เตี่ย ยัยน้องมันขึ้นคอนโดนายบอดี้การ์ดนั่นแล้ว

เขมรัฐ: รู้แล้ว

เขมณัฐ: ห๊า รู้แล้ว แล้วไม่ห่วงยัยน้องเลยเหรอ

เขมรัฐ: คนที่น่าเป็นห่วงคืออีกคนต่างหาก ไม่รู้จะได้พักมั๊ย นอกจากปวดแผลคงจะปวดหูอีกด้วย

เขมณัฐ: ห๊ะ นี่เตี่ยเชื่อใจนายบอดี้การ์ดนั่นขนาดนี้เลย

เขมรัฐ: นายก็ได้เจอเค้าแล้วไม่ใช่หรือไง เห็นว่าเป็นยังไงบ้างล่ะ

เขมณัฐ: เตี่ย..แค่เจอกันแค่แป๊บเดียวจะรู้อะไรถึงจะมีมติเอกฉันท์จากพวกเราว่าอนุมัติให้เข้าใกล้น้องได้ก็เถอะ นี่เตี่ยยังเป็นเตี่ยที่หวงลูกสาวที่สุดอยู่หรือเปล่า

เขมรัฐ: เออน่ะ ดู ๆ กันไปเถอะ น้องสาวเราน่ะพิษน้อยซ๊ะเมื่อไรล่ะ พร้อมกับกดวางสาย

กลับมาที่นวนนท์

หลังจากที่ทัดทานอะไรไม่ได้จึงขึ้นลิฟท์มาเพื่อเข้าห้องอาบน้ำและพักผ่อนโดยมีณรรรดาคอยติดตามมาไม่ห่างกาย

"พี่นิวให้หนูช่วยอาบให้มั๊ยแผลจะได้ไม่เปียก" ณรรรดาเอ่ยขึ้นอย่างวัดใจเพราะต้องการทดสอบอะไรบางอย่าง