1.จุดเริ่มต้น
827 Words
บ่ายที่น่าเบื่อหน่ายของวัน นิว หรือ นวนนท์ กำลังนั่งไถโทรศัพท์มือถือไปเรื่อย ๆ เพราะเหตุการณ์ในโรงแรมก็ปกติ ทุกมุมของกล้องวงจรปิดเป็นไปด้วยความสงบราบเรียบ
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ นายนิว ยังเลือกไม่ได้เหรอ" กรวรรธเอ่ยถามขึ้นอย่างนึกสงสัย เพราะน้องชายร่วมวงการบอดี้การ์ดกำลังหาทำเลทำร้านขายขนมไทยโบราณ เพราะเขามีฝีมือในการทำขนมไทยเรียกว่าเหล่าบอดี้การ์ดที่ไม่ชอบของหวานพอได้ลิ้มลองถึงกับติดใจ ยุให้เปิดร้านเสียเลย
"ก็ มีสองร้านที่เลือกครับ อันนึงค่าเช่าแพงหน่อยแต่ที่สวย มีที่จอดรถกว้างขวาง อีกอันค่าเช่าถูกหน่อยมีที่จอดรถกว้างขวางพอกันแต่อยู่ลึกไปหน่อยครับเฮียเกม" ชายหนุ่มพูดหน้ามุ่ย ๆ
"เลือกไม่ถูกละซิ ค่าเช่าต่างกันเท่าไร"
"เช่า 2 ปี ค่าเช่าต่างกันเป็นหมื่นครับ"
"เหรอ เฮียว่าเอาอันถูก แต่เราทำการตลาดดี ๆ ของดีของอร่อย ไกลแค่ไหนคนก็ตามไปกินว่ะ เดี๋ยวเฮียช่วย เชื่อเฮีย จะได้ไปดูฤกษ์กับหลวงพี่กัน" กรวรรธพูดยิ้ม ๆ
"เอางั้นเหรอครับเฮียเกม"
"งั้นซิ ลุยเลย"
"ครับ งั้นผมโทรเลยนะ"
"อือ..ได้เรื่องว่าไงบอกเฮียนะ เฮียขอตัวไปหานายก่อน นายเรียกหาน่ะ" พี่ใหญ่เอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับตบบ่าบอดี้การณ์รุ่นน้องไม่หนักไม่เบาหนึ่งทีแล้วเดินจากไป
วันนี้วันพระ
หลังจากตกลงใจเรื่องร้านที่จะเช่าแล้ว นวนนท์ได้ชวนกรวรรธผู้เป็นทั้งหัวหน้าและบอดี้การ์ดรุ่นพี่ที่นับถือไปวัดกลางชุมชนเพื่อไปปรึกษาเรื่องฤกษ์ยามกับหลวงพี่แต่ระหว่างเดินทางไปนั้น…
อีกด้านของถนน
"เฮียเกม ผมว่ารถมอไซค์คันนั้นที่ผู้หญิงขับแล้วผู้ชายนั่งซ้อนที่ถือโกฐกระดูกมั๊ง มันแปลก ๆ นะ เหมือนขับรถไม่แข็งแต่อยากขับน่ะ"
"อือ..เห็นแล้ว..จะรอดมั๊ย"
"เฮีย..ผมว่าอยู่ห่าง ๆ นางเถอะ อย่าเข้าใกล้เลย"
"อือ..วันนี้วันพระคงไปวัดกันแหละ ก็ขับช้า ๆ หน่อย นางคงไปวัดเดียวกันกับเราน่ะแหละ"
หลังจากถึงจุดหมาย เกม และนิว ลงจากรถเพื่อไปนมัสการหลวงพ่อ (เนื่องจากพี่นิวเคยเป็นเด็กวัดที่วัดแห่งนี้ค่ะ)
"อ้าวนั้นเด็กผู้หญิงที่ขับรถน่าเป็นห่วงคนนั้นนี่ครับเฮีย รูปร่างก็ว่าดีแล้วพอถอดหมวกกันน็อคแล้วหน้าตาสวยใช้ได้เลยเฮีย ส่วนเด็กผู้ชายก็หน้าตาหล่อเชียวแหละน่าจะเป็นน้องชายนะผมว่า หน้าตาคล้ายกันอยู่"
"อือ….รีบไปกันเถอะ จะได้ทันถวายพัตตาหารเช้ากับเค้าด้วย"
"ครับ เฮีย"
หลังจากได้ฟังพระและร่วมถวายภัตตาหารเช้าแด่พระสงฆ์เป็นที่เรียบร้อยแล้วนิวได้เข้าไปสนทนากับหลวงพี่ที่กุฏิอยู่พักหนึ่ง ได้ความว่าให้รอไปก่อนสักหนึ่งเดือนเพราะยังไม่มีฤกษ์ดีที่จะเปิด เมื่อรู้ความกันแล้วจึงนมัสการลากลับ แต่ระหว่างที่กลับออกมาจากกุฏิหลวงพี่ ชายหนุ่มเห็นพี่ชายที่นับถือยืนเหม่อมองหญิงสาวที่ขับรถมอเตอร์ไซค์ที่จะรอดแหล่มิรอดแหล่จึงอยากเอ่ยแซวคนพี่เล่น ๆ บ้าง
(กรวรรธที่กำลังยืนมองเด็กสาวและพูดพึมพำอยู่คนเดียว)
..ชื่อวันพระเหรอ ผู้หญิงอะไรชื่อวันพระ อยากดูหน้าคนตั้งชื่อนัก คิดยังไงถึงตั้งชื่อลูกหลานกันแบบนี้ อย่าหาทำ ดูรูปร่างหน้าตาก็ดี ทำม๊าย น่าน น่าน ทำโก๊ะอะไรอีกละนั่น หึหึ ยัยโก๊ะเอ๊ย}..
อีกด้าน นวนนท์ที่เดินตามหาลูกพี่อยู่พักใหญ่เห็นมายืนที่ใต้ต้นไม้ใหญ่อยู่คนเดียวจึงเดินเข้ามาหาเงียบ ๆ และได้ยินลูกพี่บ่นอะไรพึมพำคนเดียวได้แต่นึกแปลกใจที่เจ้าชายน้ำแข็งอย่างพี่ชายที่นับถือของเขาจะสนใจใครง่าย ๆ เรื่องนี้ต้องขยายเสียแล้ว เจ้าชายน้ำแข็งของเราท่าทางจะละลายเสียแล้ว
"บ่นอะไรเฮีย ท่าทางอารมณ์ดีนะ" นิวเอ่ยไปตามที่เห็นหลังจากเดินเข้ามาหา
"ไม่มีอะไรหรอก ขำ ๆ น่ะ เสร็จแล้วเหรอ จะได้กลับ"
"เสร็จแล้วครับ หลวงพี่รับนิมนต์ครับ ล็อคคิวไว้แล้ว"
"อืม..ดี..จะได้เริ่มต้นเสียที" เกมพูดยิ้ม ๆ สายตาพลางสอดส่ายมองหาอีกคน
"มองหาเด็กผู้หญิงโก๊ะ ๆ คนนั้นเหรอ ผมเห็นเฮียยืนดูน้องคนนั้นอยู่นานเลยนะ ชอบแบบนี้เหรอ"
"แน่ะ ไอ้นี่ลามปาม..ก็แค่ขำตั้งแต่ชื่อยันท่าทางของนาง หึหึ"
"จีบเลยมั๊ยเดี๋ยวผมจัดการให้"
"เฮ่ย..ไอ้นี่ ยุ่งว่ะ ปะ เสร็จแล้วก็กลับ"
"คร๊าบ..กลับก็กลับ" นวนนท์เอ่ยยิ้ม ๆ
- Writer
