“ครูแพรวาครับ ผมกินอิ่มแล้วครับ” น้องน่านฟ้าเอ่ยกับคุณครู
“อิ่มแล้วเหรอครับ” แพรวาถามย้ำ
“ครับ”
น่านน้ำคิดว่าคงต้องกลับบ้านแล้วจริงๆ เมื่อน้องชายของเขากินอิ่มแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะใช้เป็นข้ออ้างในการอยู่ต่อ
“ถ้าอย่างนั้นผมขอเอาน้องชายกลับไปอาบน้ำนอนก่อนนะครับ”
น่านน้ำบอกกับทุกคน แต่สายตาสุดท้ายเลื่อนไปจบที่ใบหน้าหวานของแพรวาอย่างไม่อยากจะละสายตา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วจับมือของน้องชาย แต่ก่อนจากไปก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณ
“ขอบคุณสำหรับหมูกระทะนะครับ”
แป้งที่ยังอยากเห็นใบหน้าหล่อๆ ของหนุ่มรุ่นน้องก็แอบเสียดายที่เขาจะกลับเข้าบ้านแล้ว จึงรีบเอ่ยขึ้น
“เอาน้องไปนอนแล้วกลับมากินด้วยกันอีกนะคะน้องน่านน้ำ เหล้าอีกขวดก็ยังไม่ได้เปิดเลย”
“กะจะเอาเมาเลยเหรอคะครูแป้ง” แพรวาคลี่ยิ้มเอ่ยแซว
เหล้าขวดที่สองพร่องลงไปจนเหลืออยู่ก้นขวด คนทั้งสาม ไม่ใช่สิ คนทั้งสี่รวมทั้งน่านน้ำใบหน้าแดงกันหมดแล้
