เช้าวันสุดท้ายของการออกค้าย วันนี้ทุกคนต่างเก็บข้าวของส่วนตัวและช่วยกันเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างลงกล่อง จากนั้นก็สรุปกิจกรรมและอำลากับชาวบ้านในชุมชน ช่วงสายนักศึกษาทุกคนต่างก็พากันเดินทางกลับโดยรถบัสปรับอากาศคันเดิม และเดินทางไปถึงมหาวิทยาลัยในเวลาใกล้ค่ำ “ถึงสักที เหนื่อยเป็นบ้าเลยว่ะ” ภูผาอ้าปากบ่นทันทีที่เดินลงจากรถบัส “มึงเหนื่อยคนเดียวรึไง กูก็เหนื่อยเป็นเว้ย คืนนี้ไปหาอะไรกินแก้เหนื่อยกันดีไหมวะ” เจย์เสนอความเห็น ของกินแก้เบื่อที่เจย์ว่าก็คงไม่พ้นการนั่งดื่มเหล้าดีกรีแรงในผับหรูย่านใจกลางเมือง ที่มีอาหารหูอาหารตาอย่างสาวๆ สวยๆ ที่มาอวดหุ้นโชว์ลวดลายการเต้นในจังหวะเพลงมันๆ “ก็ดีเหมือนกันว่ะ เอาด้วยไหมวะน่านน้ำ” ภูผาหันไปถามเพื่อนรักอีกคน “กูขอบาย ไม่อยู่บ้านหลายวันแล้วต้องรีบกลับไปดูน้องว่ะ” น่านน้ำยกเรื่องน้องมาเป็นข้ออ้าง แท้จริงแล้วเขาก็แค่อยากจะลดการเที่ยวกลางคืนให้น้อยลงหน่อย “เ