โดนัทเดินแยกตัวกับน่านน้ำในบ้าน เพราะเขาขอตัวไปอยู่กับน้องชายบ้างเธอจึงไม่ได้ขัด ยังไงวันนี้ก็ได้มีโอกาสตัวติดกันมาตลอดทั้งวันแล้ว ไม่ออกมาส่งถึงรถก็ไม่เป็นไร
ระหว่างที่เดินออกมา สายตาก็หันไปมองทางประตูรั้วที่อยู่ข้างบ้าน ซึ่งสามารถเดินผ่านประตูไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกันได้ และก็เห็นหญิงสาวเจ้าของบ้านเดินถือถุงขยะออกมาทิ้งที่หน้าบ้านพอดี
โดนัทจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกันกับที่เจอในร้านอาหารตามสั่งวันนั้น แล้วเพื่อนรักของเธอก็มีท่าทีที่แปลกไปอย่างเห็นได้ชัด
เธอจึงเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงประตูรั้ว รอจังหวะที่หญิงสาวเจ้าของบ้านทิ้งขยะเสร็จแล้วเดินกลับเข้ามาจึงได้เอ่ยขึ้น
“ขอโทษนะคะ”
แพรวาหันซ้ายมองขวาแต่ก็ไม่มีใคร จึงได้ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเป็นเชิงคำถามว่าผู้หญิงที่อยู่ในบ้านของน่านน้ำกำลังขอโทษเธอใช่หรือไม่
“พี่นั่นแหละค่ะ” โดนัทคลี่ยิ้มเล็กน้อยเอ่ยตอบ
แพรวาจึงเดินเข้าไปหาที่ประตู
