“แต่ผมอยากคุย ผมอยากคุยเรื่องของเรา” น่านน้ำยังคงดึงดันอย่างเอาแต่ใจ
“ไม่ ไม่มีอะไรต้องคุยกันทั้งนั้น คืนนี้ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันเมา นายก็เมา ถือว่าเจ๊ากันไปก็แล้วกัน รีบออกจากบ้านฉันไปได้ละ ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก” แพรวาปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด จึงเลือกที่จะเอ่ยดักทุกทางที่คิดว่าน่านน้ำจะใช้มันเป็นข้ออ้างเพื่อหาเรื่องอยู่ต่อ
“แพรวา” น่านน้ำตะเบ็งเสียงเรียกชื่อของเธอราวกับไม่พอใจ
น่านน้ำรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก ทั้งไม่พอใจ ทั้งโกรธที่แพรวาเอ่ยราวกับไม่แคร์ภาพลักษณ์ของตัวเองเลยสักนิด ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายเสียหาย ไม่ใช่เขา
“หยุดเรียกชื่อของฉันได้ละ อย่าลืมสิว่าฉันแก่กว่านายตั้งหลายปี” แพรวารีบเถียงอย่างไม่ยอมเช่นกัน ใครใช้ให้เขามาตะโกนใส่หน้าเธอแบบนี้กัน ไอ้เด็กบ้า
“แก่กว่าแล้วไง ยังไงก็ได้เอามาแล้ว”
เพียะ!
ฝ่ามือน้อยฟาดเข้าที่แก้มจนอีกฝ่ายหน้าหัน
