ทวงสัญญารัก

บทที่ 2 การกลับมาของเฟรย่า

พรึบ!

"อะ! เบามือกับฉันหน่อยสิคะ"

ทันทีที่แดเนียลพาเธอขึ้นมาบนห้องที่อยู่ชั้นบนสุดของผับหรูแห่งนี้ เขาก็ผลักเธอลงบนเตียงทันทีที่เข้ามาภายในห้องได้

"ชอบไม่ใช่หรอ" รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาทันที ก่อนจะตามขึ้นมานั่งคร่อมเธอไว้บนเตียงนุ่ม

แควก!

มือหนาของแดเนียลจับชุดเดรสเกาะอกของเธอไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะฉีกกระชากออกจากกันจนขาดหลุดลุ่ย

"อะ! ฉันเจ็บนะ!" แรงกระชากจนเนื้อผ้าเสียดสีกับผิวกายของเธอทำให้เธอเผลอลืม จนเผลอตะคอกใส่เขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"เหมือนที่รักจะลืมทำการบ้านมาอีกข้อด้วยนะ" แดเนียลกระตุกยิ้มมุมปากพลางไล่สายตามองสำรวจร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาหื่นกระหายอย่างไม่ปิดบัง

เพราะถ้าเธอคนนี้ทำการบ้านเกี่ยวกับตัวเขามาจริงๆ คงจะรู้ว่าเขานั้นไม่เคยอ่อนโยนกับผู้หญิงแบบพวกเธอเลยสักคน

"มะ..มองขนาดนั้นฉันก็เขินเป็นเหมือนกันนะคะ" เธอไม่ได้สนใจคำพูดของเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะทันทีที่ถูกจ้องมองเรือนร่างด้วยสายตาหื่นกามจากเขา เธอก็รีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกอวบใหญ่ของตัวเองไว้ทันที

เพราะแค่เพียงแค่เขาฉีกกระชากชุดเดรสตัวสวยของเธอออก สองเต้าอวบใหญ่ก็โชว์เด่นต่อสายตาเขาทันที เพราะเธอเองก็ไม่ได้สวมใส่บรา มีเพียงแค่สติ๊กเกอร์ปิดยอดประทุมถันไว้แค่นั้น

"สวย.. ที่รักสวยไปทั้งตัวเลย" พูดจบลิ้นร้อนก็ตวัดเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย สายตาคมจ้องมองสองเต้าอวบใหญ่ตรงหน้าไม่ละสายตาไปไหน

มัน...ดึงดูดให้เขาจ้องมองอย่างลุ่มหลงอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือน...ไม่เคยมีใครได้สัมผัสและลิ้มลองมาก่อน

"สวยแล้ว...ไม่อยากลองชิมดูบ้างหรอคะ" สายตาที่เชิญชวนและยั่วยวน พร้อมกับมือของเธอที่ค่อยๆ ดึงสติ๊กเกอร์ที่แปะอยู่บนยอดประทุมถันออกช้าๆ

"จะกินไม่ให้เหลือเลยละที่รัก" แดเนียลเอ่ยบอกเสียงพร่า จ้องมองมือเล็กๆของเธอที่ค่อยๆดึงสติ๊กเกอร์บนยอดประทุมถันของตัวเองออกช้าๆเพื่อยั่วยวนเขา

หมับ!

"อะ! บะ..เบาๆสิคะ เดี๋ยวฉันช้ำก่อนนะ อ๊าา~" เสียงหวานครางกระเส่าพร้อมทั้งเกร็งไปทั้งตัวทันที เมื่อถูกมือหนาคว้าเข้ากับหน้าอกอวบใหญ่ พร้อมกับบีบเค้นอย่างแรง ก่อนที่เขาจะก้มลงใช้ริมฝีปากดูดดึงและตวัดลิ้นเลียไปตามยอดประทุมถันของเธออย่างไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัวใดๆ

จ๊วบบ~

"เจ็บ.." ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำเอาเธอเสียวซ่านและขนลุกซู่ไปทั้งตัว ทำให้เธอต้องกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ไม่รู้ว่าระหว่างความเจ็บกับความเสียวซ่านอันไหนมีมากกว่า เพราะเธอ..เธอยังเคยให้ใครได้แตะต้องเนื้อตัวเธอมากขนาดนี้มาก่อนชักคน เขาคือคนแรก

กึก!

แรงดูดดึงและบีบเค้นหน้าอกอวบใหญ่เมื่อสักครู่ ถูกหยุดนิ่งและชะงักค้างไปทันที เมื่อเจ้าของร่างสูงอย่างแดเนียลเริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของร่างกายตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องมองร่างบางแสนเซ็กซี่กึ่งเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างกายแกร่งของเขา เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เริ่มพร่ามัวลงเรื่อยๆอย่างไร้การควบคุม

"ธะ..เธอ เธอทำอะไรกับฉะ.."

ฟุบ!

"อะ!"

ไม่ทันที่แดเนียลจะพูดจบประโยค อยู่ๆร่างกายของเขาก็ไร้เรี่ยวแรงลงไปดื้อๆพร้อมกับสติที่ดับวูบไปทันที ทำให้ร่างกายแกร่งของเขาฟุบลงทาบทับร่างบางของคนที่ยังอยู่ใต้ร่างเขาอย่างจัง

"ทำไมพี่แดนตัวหนักแบบนี้เนี่ย!" เสียงใสเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจและตั้งรับไม่ทัน เพราะไม่คิดว่าเขาจะหมดสติไปแล้วล้มลงทาบทับเธอไว้ทั้งตัวแบบนี้

แต่กว่าเขาจะหมดสติไปได้ ก็เล่นเอาเธอ...เฟรย่า ถึงกับแทบลืมหายใจ เพราะสัมผัสที่วาบหวามแปลกใหม่จากเขา ที่เธอพึ่งจะเคยได้รับและได้สัมผัสมันเป็นครั้งแรก

พรึบ!

เฟรย่ารวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักร่างสูงของแดเนียลออกจากร่างกายตัวเองจนสำเร็จ ก่อนที่เธอจะรีบลุกขึ้นจากที่นอนจัดแจงสภาพตัวเองที่ตอนนี้แทบจะเปลือยเปล่าไปทั้งตัว เพราะฝีมือของเขาที่ฉีกกระชากชุดเดรสของเธอจนขาดหลุดลุ่ยแบบนี้

"น้องเฟรกลับมาแล้วนะคะ แต่แอบเสียใจที่พี่แดนจำอะไรเกี่ยวกับน้องเฟรไม่ได้เลย แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะต่อไป..พี่แดนจะได้จดจำน้องเฟรได้ไม่มีวันลืมแน่นอน จุ๊บ" เฟรย่านั่งลงที่ขอบเตียงอีกครั้ง พร้อมกับโน้มตัวลงไปจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอยู่แบบนั้นก่อนจะกดจูบลงที่แก้มสากของเขาเบาๆ

แม้ใจจริงอยากจะจูบให้หายคิดถึง แต่เธอก็ไม่กล้าพอ เพราะ...บนริมฝีปากของเขาอาจจะมีฤทธิ์ของยานอนหลับจากหน้าอกของเธอติดอยู่ก็ได้

ตลอดเวลาเกือบ 7ปี ที่ผ่านมานั้น เธอเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนเพื่อรอวันที่จะได้กลับมาหาเขา แต่พอกลับมาก็ต้องมาพบกับความเจ้าชู้ควงผู้หญิงเป็นว่าเล่นแบบนี้ ทั้งที่เธอรอแค่เขาคนเดียว แต่เขากลับมั่วจนเธอเองยังแอบกลัว ถึงได้คิดหาทางเข้าหาเขาด้วยวิธีที่เปลืองตัวแบบนี้ แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะจำเธอไม่ได้จริงๆ

"นี้แค่การทักทายสำหรับการกลับมาของน้องเฟรนะคะ หวังว่า...พี่แดนจะยังจำสัญญาของเราได้ จุ๊บ" พูดจบเธอก็กดจูบลงที่แก้มสากของเขาอีกครั้ง ก่อนจะจัดการปลดเปลื้องกระดุมเสื้อของเขาออกเพื่อเอามาสวมใส่ให้ตัวเอง เพราะตอนนี้ชุดของเธอนั้นขาดลุ่ยไปหมด จนไม่สามารถปกปิดร่างกายได้แล้ว

แกร๊ก~

เฟรย่าเปิดประตูเดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าสวยที่ปรากฏรอยยิ้มร้ายกาจและแววตาที่ซุกซนไม่น้อย ที่เธอสามารถทำให้เสือร้ายแสนเจ้าชู้อย่างแดเนียลหมดฤทธิ์ได้

"เสื้อครับ"

ทันทีที่เธอเดินพ้นประตูออกมา เอซก็ยื่นเสื้อสูทตัวใหญ่ของเจ้านายหนุ่มอย่างแดเนียล ให้กับเธอใช้คุมร่างกายไว้อีกชั้นทันที เพราะตอนนี้เธอสวมเพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของแดเนียลเท่านั้น ท่อนบนไร้บราคอยปกปิดหน้าอก แต่ยังดีที่ท่อนล่างยังมีแพนตี้ตัวน้อยให้ได้สวมใส่อยู่

"ขอบคุณค่ะ" เฟรย่าเอ่ยขอบคุณแล้วรีบรับเสื้อมาจากเอซ ก่อนจะรีบสวมทับลงบนร่างกายตัวเองทันที โดยที่มีเอซยืนหันหลังให้อยู่ตรงหน้า

"เดี๋ยวผมให้คนไปส่งครับ" เอซเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังคงยืนหันหลังให้กับเธออยู่แบบนั้น

"เฟรกลับเองค่ะ เฟรเอารถมา"

"งั้นเดี๋ยวผมลงไปส่งที่รถครับ ส่วนเรื่องนาย.."

"พี่แดนจำเฟรไม่ได้ค่ะ แต่ถ้าตื่นขึ้นมาคงสั่งคนตามหาเฟรแน่นอน" เพราะเธอกล้าทำเขาไว้แสบขนาดนั้น ยังไงซะคนอย่างแดเนียลคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆอยู่แล้ว

"ขนาดผมยังจำไม่ได้เลยครับ" เอซเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง เพราะถ้าเมื่ออาทิตย์ก่อนเขาไม่โดนเรียกตัวไปที่บ้านใหญ่ เพื่อให้ไปรับเฟรย่าที่สนามบิน เขาเองก็คงจะไม่รู้ว่าเธอคนนี้คือเฟรย่า สาวน้อยที่ดูน่ารักน่าทะนุถนอมและเอาแต่ใจตัวเองเมื่อ 7ปีก่อน ไม่คิดเลยว่าโตมาจะสวยเซ็กซี่และน่าดึงดูดจนจำแทบไม่ได้ขนาดนี้

"เฟรสวยขึ้นใช่มั้ยละ" เฟรย่าเอ่ยทีเล่นทีจริง

"ครับ จะกลับเลยมั้ยครับเดี๋ยวผมไปส่งที่รถ" เอซพยักหน้าขานรับทันทีอย่างไม่ปฏิเสธ แล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง เพราะถ้ามัวแต่ยืนคุยกันอยู่ตรงนี้ แล้วเกิดเจ้านายหนุ่มเขาตื่นขึ้นมาเจอเข้าคงไม่ดีแน่

"กลับเลยค่ะ" เฟรย่าพยักหน้ารับแล้วเดินตามหลังเอซออกมาจากตรงนั้นทันที

เธอกลับมาที่นี่ได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว แต่แค่แดเนียลยังไม่รู้ แถมเขายังจำเธอไม่ได้เลยสักนิด เขาทำกับเธอราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เขาควงเล่นไม่ซ้ำหน้า แต่จะโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะเธอเองต่างหากที่อยากจะลองเข้าหาเขาด้วยวิธีนี้ดูบ้าง เพื่ออยากจะเช็คว่าคนที่ให้สัญญาไว้กับเธอนั้น จะยังจำเธอได้หรือเปล่า แต่สุดท้ายเขาก็จำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้เลยสักอย่าง ทั้งที่สัญญาไว้กับเธอแล้วแท้ๆว่าจะรอเธอกลับมาแต่งงานด้วยกันและจะไม่มีใคร แต่ดูสิ่งที่เขาทำสิ ควงผู้หญิงเป็นว่าเล่น แล้วถ้าเขารู้ว่าผู้หญิงที่วางยาเขาคือเธอ เธอเชื่อว่าชีวิตเธอคงอยู่ไม่สุขแน่นอน ที่กล้าทำกับเขาแบบนั้น แต่แล้วยังไงละ..เขาร้ายได้เธอก็ร้ายได้เหมือนกันนี่