16 ถ้าคิดว่ารับไหว

1392 Words

"อิงฟ้าไปไหนเหรอ" เสียงหวานเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ภายในโต๊ะหลังจากไม่เห็นร่างของเพื่อน "นั่นไง" มะปรางบอกพลางชี้ไปยังบริเวณด้านหลังที่อิงฟ้ากำลังเดินถือโทรศัพท์เข้ามา "มีอะไรหรือเปล่า" "เธอไปไหนมา ซัมมายด์ถามหาน่ะ" มะปรางพูด ทำให้อิงฟ้ายกโทรศัพท์ขึ้นมา "ไปคุยโทรศัพท์กับแม่มา มีอะไรหรือเปล่า" เจ้าของใบหน้าสวยมองหน้าถาม ซัมมายด์ที่ได้ยินแบบนั้นจึงเอ่ย "พอดีเราอยากกลับแล้ว กลับกันเลยได้ไหม" "แล้วนี่แฟงค์ไปไหน" อิงฟ้าถาม "ไปเข้าห้องน้ำมั้ง" มะปรางตอบ "แล้วจอร์แดนล่ะ" "ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ ๆ แฟนเธอก็ลุกเดินออกไป ไม่กล้าถาม" "..." อิงฟ้าก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะมองไปยังซัมมายด์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า "งั้นก็กลับกันเลยก็ได้ แต่ซัม..." "...เธอช่วยกลับกับแฟงค์หน่อยสิ" "ฮ...ฮะ ทำไมล่ะ" "พอดีฉันอยากกลับกับจอร์แดนสองคน เธอก็รู้นี่ จอร์แดนมารับฉันนับครั้งได้เลย ฉันก็อยากจะมีเวลาอยู่กับแฟนตัวเองสอง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD