สองวันต่อมา...
"ฟู่ว! อิ่มชะมัด" เสียงขนมเอ่ยขึ้นพลางลูบหน้าท้องของตัวเองด้วยท่าทีบ่งบอกได้ถึงความอิ่มที่มีหลังจากนั่งกินข้าวอยู่ภายในบ้านเพื่อนคนสนิท
"จะไม่อิ่มได้ยังไง ขนมกินไปเยอะมาก"
"ฮ่า ๆ ฉันไม่ได้กินข้าวเหมือนดมแบบเธอนี่"
"..." ซัมมายด์ก็ทำหน้ายู่ใส่เพื่อน
"เดี๋ยววันนี้ฉันกลับแล้วนะ นอนบ้านเธอมาสองวันแล้ว ป่านนี้ห้องฉันหนอนขึ้นแล้วมั้ง"
"ฮ่า ๆ ขนมก็พูดไป" เสียงหวานหัวเราะเอ่ยออกมา แม้จะรู้สึกเหงาแน่ ๆ หากเพื่อนสนิทที่มักจะมาอยู่ด้วยต้องกลับ
"หัวเราะแต่ทำหน้าแบบนั้นคืออะไร กลัวเหงาละสิ"
"ช่าย เราต้องอยู่เงียบ ๆ คนเดียวอีกแล้ว"
"โอ๊ย อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหม เดี๋ยวฉันก็ทิ้งห้องเช่ามาอยู่กับเธอซะเลย"
"ได้สิ มาเลย" ใบหน้าใสตาเป็นประกายในทันที
"หึ พอ ๆ มาอยู่แค่นี้ก็พอแล้ว ฉันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวเหมือนกัน เธอเองก็ด้วย" ขนมบอก ซึ่งซัมมายด์ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ ขณะที่สองคนกำลังน
