กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปัง!!
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณหนู” เสียงสาวใช้เอ่ยขึ้นหลังจากเสียงเปิดประตูดัง
คุณหนู..... รินคิดในใจ พลางก้มลงมองร่างตัวเองที่อยู่ในชุดนอนเดรสดำบางบนเตียงกว้างคิงส์ไซส์ สัมผัสนุ่มเหมือนนอนบนก้อนเมฆ เธอยังคงสับสน
“เมื่อกี้..ฉัน..”
“คุณหนูคะ ว่ายังไงนะคะ?” สาวใช้ที่รีบเข้าห้องมาด้วยความเป็นห่วง เธอรีบวางแก้วน้ำอุ่นในมือที่ต๊ะหัวเตียงก่อนจะรีบเข้ามาใกล้นายของตน
“เหงื่อออกเต็มเลยค่ะ ให้จินเรียกหมอให้ไหมคะ” สาวใช้ถามอย่างเป็นห่วง
“จิน...” สาวบนเตียงทวนชื่ออีกครั้ง เธอมองรอบห้องนอนกว้างที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินไปที่หน้ากระจก
“คะ?” สาวใช้ขานตอบ แม้เธอจะสับสนกับการกระทำนายของตนที่เธอมึนงงไปส่องกระจก
“นี้มัน...” รินมองตัวเองในกระ ผมตรงยาวสีดำ ดวงตาสีเทาคมกริบเหมือนแมว กรอบหน้าเล็กดูจิ้มลิ้ม ผิวขาวผ่องอมชมพู ริมฝีปากเล็กระเรื่อ หุ่นเพรียวบาง ที่อยู่ในชุดนอนเดรสสีดำสุดวาบหวิว
“อย่าบอกนะว่า ยัยนางฟ้าพูดจริง..แต่ถ้าจำไม่ผิด..” รินยังคงบ่นพึมพำกับตัวเอง เธอตกตะลึงกับร่างกายใหม่ที่ดูสวยสะกดตา
ไม่นานักมีกรอบหน้าต่างเด้งขึ้นตรงหน้าเธอ เหมือนแจ้งเตือนในเกม
หากต้องการจะกลับโลกเดิมเพื่อไปเปลี่ยนแปลงชีวิตตนเอง เธอจะต้องทำภารกิจให้สำเร็จ.
“ภารกิจ...” เธอเลื่อนสายตาลงมาเห็นว่า มีกระดาษเปล่าวางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จึงเดินไปหยิบขึ้นมาอ่าน
“เอ๊ะ..จินว่าตรงนี้เก็บทำความสะอาดแล้วนะคะ ทำไมยังไม่กระดาษได้หล่ะ..” สาวใช้เห็นดังนั้นรีบวิ่งเข้ามาหวังจะรีบเก็บให้เรียบร้อย เธอรู้ว่านายของเธอเกลียดความไม่สมบูรณ์เป็นที่สุด เธออาจจะโดนลงโทษเอาได้หากช้าแม้นิดเดียว
ไม่ทันที่สาวใช้จะเก็บกระดาษปริศนา นายของเธอก็ได้หยิบขึ้นมาอ่านเรียบร้อย เธอได้แต่ภาวนาด้วยความกลัว ว่านายของเธอจะไม่ลงโทษเธอด้วยการตบตีอีก เพราะแผลเดิมยังเจ็บอยู่ไม่น้อย
“บ้าเอ๊ย!!!” รินสบถลั่นก่อนจะฉีกกระดาษด้วยความโมโห จินที่อยู่ข้างๆสะดุ้งตัวโหยง ก่อนจะล้มตัวลงนั่ง
“ขอโทษด้วยนะคะคุณหนู จินจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก” จินก้มลงหมอบกับพื้น เอ่ยเสียงสั่น
“เดี๋ยว..เธอเป็นอะไร” รินที่มองสาวใช้ด้วยความงุนงง ก่อนจะตั้งสติแล้วรีบเดินไปจับตัวเธอ
เมื่อปลายนิ้วเรียวสัมผัสที่ร่างกายที่สั่นเทา สาวใช้รู้สึกเย็นวาบไปชั่วขณะ แต่เธอก็ต้องงุนงง เมื่อคุณหนูของเธอประคองให้เธอยืนขึ้น
“จินใจเย็นๆนะ...ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก” สาวตรงหน้าเอ่ยเสียงหวาน เธอค่อยๆลูบหลังสาวใช้ให้ทุเลาอาการกลัว และได้ผลสาวใช้ใจเย็นขึ้น เธอหายใจอย่างโล่งอก แม้จะแปลกใจเล็กน้อยที่คุณหนูที่ขึ้นชื่อเรื่องอามรณ์ร้ายนั้นไม่ทำร้ายเธอก็ตาม
“ตอนนี้เธอช่วยอะไรฉันหน่อย...”
“ได้เลยค่ะคุณหนู” จินกระตือรือร้นเมื่อได้ยินดังนั้น
“ฉันหิวมากๆเลย เตรียมอาหารเช้าให้ที เดี๋ยวฉันจะลงไปทาน” คุณหนูคลี่ยิ้มหวานอย่างอ่อนโยน ทำให้สาวใช้ชื่นใจ เธอรีบโค้งคำนับก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
“เฮ้ออออ เอาหล่ะ มาจัดการเรื่องบ้าๆนี้กัน” รินเสยผมขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะก้าวเท้าเดินไปตั้งสติที่ปลายเตียง
“ตอนนี้ฉันเข้ามาในนิยายและได้รับภารกิจบ้าๆอย่างทำให้ควินท์เป็นคนดี...”
รินหยุดชะงักไปก่อนจะถึ้งหัวตัวเองอย่างแรก
“จะบ้าหรอ!! ควินท์มันตัวร้ายที่โคตรโรคจิต แม้ฉันจะชอบเขาก็เถอะ...แต่ถ้าเป็นชีวิตเจ้านั่นบ้ามากๆเลยนะ แถมร่างที่ฉันมาสวมยังเป็น มาเรีย..เพื่อนนางเองที่เป็นตัวการทำให้ควินท์เป็นคนร้ายอีกต่างหาก!”