“ก็ธารรักคุณภีมนี่คะ” เพียงธารเอ่ยออกมาเสียงยานคางอีกครั้ง เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังสารภาพรักกับชายหนุ่มอยู่
“พูดอะไรออกมาธาร” ภีมวัจน์อุทานออกมาด้วยความตกใจ เขาไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะกล้าเอ่ยออกมาเช่นนี้
“ก็พูดตามที่ใจคิด คุณภีมนั่นแหล่ะเอาแต่มองคนอื่นไม่เคยสนใจธารเลย รู้มั้ยว่าธารปวดใจแค่ไหน”
“เธอเมามากแล้วเพียงธาร” ภีมวัจน์เอ่ยออกมาอย่างพยายามควบคุมอารมณ์
“ธารไม่ได้เมา นี่คือความรู้สึกของธาร เมื่อไหร่คุณภีมจะมองธารเป็นผู้หญิงคนหนึ่งสักที” เพียงธารตะคอกใส่ชายหนุ่มด้วยความน้อยใจ เขาไม่เคยมองเธอเป็นผู้หญิงเลย เขามองเธอเป็นเพียงเด็กในปกครองเท่านั้น
“ถ้าเมามากก็นอนซะอย่าพูดอะไรเลย” ภีมวัจน์กล่าวตัดบท เขาไม่อยากรับรู้สิ่งที่เธอกำลังบอก เพราะมันทำให้เขาหวั่นไหวเป็นอย่างมาก
“ไม่ค่ะ วันนี้ธารต้องบอกคุณภีมให้ได้ว่าธารรู้สึกยังไงกับคุณภีม”
เพียงธารยังคงดื้อรั้น พร้อมกันนั้นมือของเธอก็ยังไม่อยู่นิ่ง หญิงสาวคว้าเข้าไปที่เป้ากางเกงของชายหนุ่ม ก่อนจะใช้สองมือปลดตะขอกางเกงของเขาอย่างทุลุกทุเล ภีมวัจน์รีบคว้ามือของหญิงสาวไว้ แต่เธอก็ปัดมือของเขาออกไป และเนื่องจากเขาต้องใช้สมาธิในการขับรถ เขาจึงไม่สามารถปัดป้องหญิงสาวได้ ทำให้เธอสามารถปลดตะขอกางเกงเขาได้สำเร็จ
“หยุดเลยนะธาร อย่าทำแบบนี้”
ภีมวัจน์พยายามที่จะจับมือหญิงสาวที่กำลังเคลื่อนลงไปยังอาวุธอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่ความใหญ่โตของเขาก็กำลังตอบรับกับสัมผัสอันไร้เดียงสาของหญิงสาว
“ไม่หยุดค่ะ ธารแค่อยากจะพิสูจน์ว่าธารก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกัน” เพียงธารยังคงดื้อรั้น ซึ่งชายหนุ่มก็เริ่มจะไม่สามารถกดอารมณ์ปรารถนาที่เขามีต่อเธอได้
“แต่ฉันเป็นผู้ปกครองของเธอนะ” ภีมวัจน์งัดไม้ตายออกมาเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกตัว
“ผู้ปกครองแล้วไงคะ เราไม่ได้เกี่ยวพันกันทางสายเลือดนี่นา แล้วทำไมเราจะนอนด้วยกันไม่ได้” เพียงธารตะคอกชายหนุ่มอีกครั้ง ในขณะที่มือบางคงยังซุกไซร้เข้าไปยังอาวุธของชายหนุ่มที่กำลังเริ่มตั้งชันขึ้นเรื่อยๆ
“อย่าทำให้ฉันตบะแตกสิธาร ถ้าเธอหายเมาแล้วเธออาจจะเกลียดฉันไปตลอดชีวิตก็ได้นะ” ภีมวัจน์พยายามที่จะให้สติหญิงสาวอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าร่างบางจะไม่รับฟังสิ่งที่เขากำลังเอ่ยอยู่แม้แต่น้อย เธอได้แต่ลูบคลำที่ความใหญ่โตของเขา ซึ่งทำให้เขาแทบไม่มีสมาธิในการขับรถเลยแม้แต่น้อย
“ไม่หรอกค่ะ ธารยินดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้” เพียงธารเอ่ยออกมาเสียงยานคาง
ภีมวัจน์นิ่งไปพักใหญ่ และตอนนี้แม่สาวน้อยก็กำลังกระตุ้นอารมณ์ของเขาอยู่เรื่อยๆ ความอดทนของชายหนุ่มกำลังจะขาดผึง ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมที่อยู่ใกล้ที่สุด
“เธอเลือกแบบนี้เองนะธาร แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน” ชายหนุ่มหันมาเอ่ยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
“ธารไม่เสียใจหรอกค่ะ เพราะธารซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง”