When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เช้าวันต่อมา... “เสร็จหรือยังเมียจ๋า” ภีมวัจน์เข้ามากอดหญิงสาวไว้ ก่อนที่จะคลอเคลียหญิงสาวไม่ห่าง “เร่งจังเลยค่ะ เดี๋ยวธารไปเองก็ได้” เพียงธารหน้างอเล็กน้อย “ไม่ได้หรอกเดี๋ยวใครมาแอบจีบเมียฉัน ฉันต้องไปส่งเท่านั้น” ภีมวัจน์เอ่ยด้วยความหึงหวง เขาตังกฏใหม่กับเธอ โดยตลอดสองเดือนต่อจากนี้ จนกว่าเธอจะเรียนจบ สามีแก่ของเธอจะทำหน้าที่คอยรับส่งเธอ เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครมาขายขนมจีบให้กับหญิงสาว “งั้นปล่อยเลยค่ะจะรีบแต่งตัว รู้ตัวบ้างมั้ยคะว่าทำประเจิดประเจ้อจนคนงานในบ้านเอาไปนินทาหมดแล้ว” เพียงธารดุชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังมากนัก เพราะตอนนี้เขาแสดงออกชัดเจนถึงสถานะของเธอ ทำให้เธอได้ยินสาวใช้ในบ้านแอบซุบซิบกันเรื่องระหว่างเธอกับเขา หญิงสาวรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ห้ามชายหนุ่มไม่ได้เลยด้วยซ้ำ “จะเป็นไรไปล่ะ เพราะยังไงถ้าเธอเรียนจบเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว” ภีมวัจน์กล่าวอย่างไม่รู้ร้อ