When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เพียงธารนอนหลับไปจนเกือบเที่ยง เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู แล้วพบว่าเบอร์ที่โทรมาคือเบอร์สามีของเธอนั่นเอง หญิงสาวจึงกดรับสายทันที “ฮัลโล” เสียงหวานกรอกลงไปด้วยอาการงัวเงีย [ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์ครับ พอดีเขาสลบอยู่เซ็นทรัลเวิลด์ครับ] พนักงานโรงแรมเป็นผู้โทรมาแจ้งเพียงธาร “ว่าไงนะ คุณภีมสลบเหรอคะ...คุณช่วยเรียกรถพยาบาลทีนะคะเดี๋ยวฉันจะรีบไปที่นั่นค่ะ” เพียงธารสั่งการด้วยความตกใจ เธอรีบลุกจากที่นอน แล้วก็เรียกคนขับรถให้พาเธอไปที่นั่นทันที เมื่อหญิงสาวถึงที่เซ็นทรัลเวิลด์แล้ว เธอก็โทรไปที่เบอร์ของภีมวัจน์ พบว่ายังเป็นพนักงานคนเดิมรับสาย เขาบอกเธอว่าภีมวัจน์ยังสลบอยู่ที่ชั้นห้าสิบห้า รถพยาบาลยังมาไม่ถึงที่นี่ ดังนั้นเพียงธารจึงรีบขึ้นไปหาชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง เธอกลัวว่าอาการของเขาจะเกิดจากอุบัติเหตุครั้งที่แล้ว ใบหน้าของเพียงธา