ทิวางัวเงียตื่นขึ้นมาในตอนสายของวัน แสงแดดสาดส่องเข้ามาพร้อมร่างบอบบางที่ยืดตัวนั่งพับเพียบอยู่บนเตียงด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนล้าเพราะใช้เวลาเกือบเที่ยงคืนกว่าเธอจะข่มตาหลับได้
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรียกให้หญิงสาวลุกจากเตียงไปเปิดออกดู ร่างท้วมๆ ของป้าแม่บ้านใจดียืนยิ้มกว้างส่งให้ ก่อนจะรีบชี้มือไปยังโต๊ะอาหาร
“อาหารเสร็จแล้วค่ะ”
“ขอบคุณค่ะคุณป้า ทิวาขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
ใช้เวลาประมาณสามสิบนาทีในการอาบน้ำและปิดรอยจ้ำแดงที่ต้นคอ พร้อมสบถคำด่ามาเฟียหนุ่มไปยกใหญ่ที่ทำรอยสกปรกพวกนี้เอาไว้บนเนื้อตัวเธอเต็มไปหมด
เอดีสยืนกุมมืออยู่ข้างโต๊ะทานข้าว เว้นระยะห่างระหว่างตัวเขาและผู้หญิงของเจ้านายที่กำลังเดินมาทรุดนั่งบนเก้าอี้ ลอบมองเห็นรอยแดงๆ ตามลำคอขาวเนียนที่ไม่สามารถปกปิดได้หมด ก็ต้องแอบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้
คงเป็นเหตุผลที่วันนี้เจ้านายของเขาอ้อยอิ่งที่จะออกจากห้อง
“นายไปฝรั่งเศสสามวันครับคุณทิวา
