ระยะเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ทิวาต้องติดแหง็กอยู่ที่กาสิโนบนเกาะกลางทะเล แผลจากการถูกยิงดีขึ้นมากเพราะมีหมอฝีมือดีดูแลอยู่ไม่ห่าง รวมไปถึงคนที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้
“เฮียช่วยนะ”
พันแสงรีบลุกขึ้นเข้ามาประคองคนเป็นเมียหลังเห็นเธอพยายามลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะถูกคนตัวเล็กเบี่ยงตัวหลบไม่แม้จะให้แตะเนื้อต้องตัว พร้อมใช้ดวงตาตวัดมองมาอย่างรังเกียจ
ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่นจนห่อเลือด ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นเข้าใส่ไม่ยั้งเมื่อถูกคนที่ตัวเองรักแสดงท่าทีแบบนั้น
ทิวาเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมาเฟียหนุ่มยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู ใบหน้าหล่อหงอยลงอย่างกับสุนัขถูกเจ้านายทิ้ง
“ยังโกรธเฮียอีกเหรอ”
คนตัวเล็กนั่งทอดขาอยู่ที่ปลายเตียง ใช้สายตาจับจ้องหน้าต่างห้องตรงหน้าอย่างทุกวัน เธอแทบไม่พูดอะไรมาตลอดหนึ่งเดือน มีเพียงชายหนุ่มที่ชวนคุยไม่หยุด
“ทิวา คุยกับเฮียหน่อยได้ไหม”
“…”
“ขอโทษ”
คนที่ไม่เคยแม้
