Korku beni karanlık gibi ele geçirip her yerimi sarmalarken yutkundum.
Anında kalkıp üzerime geceliği geçirirken saçlarımı dağıttım.
"Kim o?" diye seslendim kapıya doğru.
"Aç kapıyı."
Ateş kapımda dikiliyorken şok olmuş bir şekilde yerimde kaldım. Normal davranmam gerekiyordu! Telaş yapmamam gerekiyordu!
Benim Gece olduğumu anlamış mıydı? O yüzden mi odama giriyordu?
Derin nefesler alarak kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Sonunda yüzümü toparlayarak kapıya doğru ilerledim ve kilidi açtım. "Ne oluyor gece gece?"
Kelime seçimim beni ürpertti. Lanet olsun! Gece kelimesini kullanmak zorunda mıydım gerçekten?
Odaya girdi ve etrafı kolaçan etti. Kalbim yerinden çıkacakmış kadar hızla atarken bir yandan Ateş'in benim Gece olduğumu anladığı fikriyle utançtan kıvranıyordum ama şansı
