Hiç bir insan kaderinden kaçamaz.
Ben kaderin önüme serdiği dikenli yolda ilerlerken, belki de kendimden kaçmaya çalışıyorum. Her şeyi yanlış yapan, kimseye muhtaç olmamış ama aynı zamanda yaranamayan benden... Kendi kendime yeniliyordum ben.
Gece neredeyse hiç uyumayıp ne yapacağıma karar vermekle geçirmiştim. Ateş, söylediklerinde haklıydı. Beste'yi tek başıma bulmam imkansızdı. Ateş bana bu savaştan kaçabilme imkanını vermişti, her an bambaşka bir ülkeye gidip yeni hayatıma başlama şansını...
Eğer kız kardeşim olduğunu öğrenmeseydim büyük ihtimalle hikaye burada noktalanırdı. Ben yurt dışına gider ve Ateş'le birlikte her şeyi unuturdum. Bekaretimi teslim ettiğim adamı, arkadaşlarımı, Doğu'yu, Victoria'yı...
Ama şimdi tüm işler değişmişti. Sıradan garson bir kızken, hatta canlı yay
