"Başak?"
Her ne kadar arkamı dönmek için büyük bir istek duysam da kendimi Cem’e bakmaya zorladım. Sesi tanımıştım. Elbette.
Cem için “Başak” ismi hiçbir şey ifade etmediğinden o yöne bakmadı, cevabımı duymayı umarak yüzüme bakmayı sürdürüyordu.
“Başak!” diye seslendi tekrar aynı ses. Yeterince ilgilenmezsem siktir olup gideceğini umdum. Zaten konuşmuyorduk ve yaşadığımız şeyler ortadaydı. Daha ne diye ismimi söyleyip duruyordu ki?
Tek bir amacı olabilirdi, intikam!
O sırada yaklaşan ayak sesleri Cem’in de ilgisini çekmiş olacaktı ki kafasını çevirip seslenen kişiye baktığını gördüm. Aklımdan tonlarca şey geçiyordu, plan mahvolmuştu ve kendimi ele vermiştim.
Sonunda arkamı dönüp bana seslenen kişiye baktım. Gerçek Ece karşımda duruyordu. Eski can dostum, Ece.
“Ne o yani yüzüme bi
