Ateş'in evinin önünde sert bir patinaj çekerek durdum.
Arabadan inerken bahçede bir hareketlilik olduğunu görebiliyordum. Eli silahlı bir sürü herif kapıya doluşmuştu bile.
Hızla yanlarına yaklaştım. "Patronunuza geldiğimi haber verin! Hemen!"
"Başak Hanım," diye öne çıktı adamlardan biri. Beni tanımasına şaşırmıştım. "Ateş Bey, ne yazık ki evde değiller."
"Evde olduğunu biliyorum. Açın kapıyı!"
"Size zorluk çıkarmadan, bir an önce evinize gitmenizi öneririz."
"Nerede o zaman söyleyin!"
"Ne yazık ki, sizinle böyle bir bilgi paylaşmamız mümkün değil. Israrla burayı hemen terk etmenizi öneriyorum."
"Tehlikeli mafya çocuk," dedim sinirlerime hakim olamayarak alay edercesine. "Gitmezsem ne yapacaksın? Beni öldürecek misin?"
O sırada kulaklığıyla biriyle konuşan bir adam yanımız
