“ทุกๆ คนคะ วันนี้เราสองพี่น้องกลับก่อน เดี๋ยวจะมืดซะก่อน” ฟางรั่วซีเอ่ยบอกกับทุกคน จริงๆ งานเสร็จตั้งนานแล้ว แต่สองพี่น้องบอกว่ากลับบ้านไปก็เหงาขอเล่นอยู่ที่นี่ก่อนดีกว่า
“ได้จ๊ะ แล้วจะกลับกันยังไง” หลินเจียวเจียวยิ้มก่อนจะถามขึ้น เธอเองก็เป็นห่วงสองพี่น้องนี้อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“เดี๋ยวพี่กับชุนเผิงจะไปส่งเอง” หลินตงหนิงอาสาไปส่งเช่นทุกครั้ง ชุนเผิงเองก็พยักหน้ารับ
“ชิงอี รั่วซี เอาขนมกลับไปกินไหม แบ่งไปเลย” หลินเจียวเจียวกลัวว่าทั้งสองคนจะหิวตอนค่ำ
“ไม่ดีกว่าค่ะพี่เจียวเจียว แค่นี้ฉันก็จะกลิ้งแทนเดินแล้ว” ฟางรั่วซีส่ายหน้า เธอกินขนมที่พี่เจียวเจียวทำจนตอนนี้ตัวเธออืดไปหมดแล้ว
“จริงด้วยค่ะ อีกนิดเดียวเท่านั้นใกล้จะกลมแล้ว” ฟางชิงอีเห็นด้วยกับพี่สาว
“เอาละไม่เอาก็ไม่เอา รีบกลับบ้านเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน” หลินเจียวเจียวหันมาบอกให้พี่ชายทั้งสองรีบไปส่งสาวน้อยและดูให้ดีด้วยว่าไม่มีใครมา
