คนอื่นๆ ที่ได้ยินว่าภรรยาของนายทหารซ่งเป็นน้องสาวของท่านนายพลก็ได้แต่หันไปมองหน้าของเย่วฟางหนิง ต่างก็คิดว่านี่ไม่ใช่เป็นการเตือนเย่วฟางหนิงหรอกเหรอว่าห้ามยุ่งกับน้องสาวและน้องเขยของท่าน
จ่าวเฟยหลงที่ยังไม่ได้เดินไปก็พูดย้ำกับพยาบาลที่รับเรื่องอีกครั้ง
“อย่าลืมนะครับ ส่งอาหารไปที่ห้องน้องเขยผมด้วย” ก่อนจะเดินตามพี่ชายตัวเองออกไป
“ท่านผู้พันคะ” เฟยลี่เรียกไว้
“ว่ายังไงครับคุณพยาบาล” จ่าวเว่ยฟลงหันไปถามพยาบาลที่ทำให้เขาปวดหัวทุกครั้งที่เจอ
“เปล่าค่ะ แค่จะบอกท่านว่าเดินดีๆ นะคะ ระวังสะดุดขาตัวเอง” เฟยลี่พูดจบก็เดินจากไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส
เฟยลี่นั้นเธอยอมรับกับตัวเองว่าชอบท่านผู้พัน เธอเองนั้นไม่กล้าอาจเอื้อมท่านผู้พันนั้นอยู่สูงเกินไปสำหรับเธอ ขอเพียงหยอดวันละนิดให้ชุ่มชื่นหัวใจก็พอแล้ว
จ้าวเฟยหลงพูดอะไรไม่ออก เมื่อพยาบาลตัวแสบทำให้เขาอับอายอีกแล้ว มันน่านัก หึ๊ย ก่อนจะเดินจากไปพร้อมก
