ตอนนี้ เขาแทบไม่ต้องเดา ว่าผู้หญิงตรงหน้าคงรู้แล้วว่าเขาและเพื่อนทำอะไรกันอยู่ มันมองไม่ยากหากจะให้เธอเดา ว่าพวกเขาทำงานนี้เพื่ออะไร และให้ใคร...
หากแต่สิ่งนั้นมันไม่สำคัญเท่ากับหลักฐานสำคัญ แล้วมีคนนอกล่วงรู้ไป มันเป็นเรื่องที่ผิดวินัยอย่างร้ายแรง และหากเป็นเช่นนั้นตัวเขาจะเป็นฝ่ายที่ถูกตำหนิ และอาจมีคำสั่งย้ายหน้าที่ก็เป็นได้ มันจึงเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีนัก
“ดาขอโทษ ...ไม่ได้ตั้งใจ” ยื่นของในมือให้ชายหนุ่ม
“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจรู้ไหม การทำงานของผม มันเป็นสิ่งที่คนนอกรับรู้ไม่ได้เลย” เอ่ยบอกความจริงออกไป คำพูดของหล่อนยืนยันว่าสิ่งที่เขากลัวเป็นจริง
“ขอโทษจริงๆ ดาจะเงียบเหมือนไม่รู้ไม่เห็น” น้ำเสียงจริงจังเอ่ยบอก
“แค่คำพูดผมไม่อาจไว้ใจใครได้ ทุกอย่างเป็นงานและเป็นอนาคตในการทำงานของผม หากทุกอย่างถูกเปิดเผยออกไป ผมคงต้องโดน...” น้ำเสียงแผ่วลงพร้อมสีหน้าที่เคยฉายแววกระล่อนหายไปเหล
