“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ” หลังจากพี่คิณเล่าจนจบฉันก็ยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาของตัวเองอย่างเขินอาย นี่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคนที่ฉันชอบจะชอบฉันก่อนที่ฉันจะรู้ตัวว่าชอบพี่เขาด้วยซ้ำ
“พี่คิณคะ” ฉันพูดเสียงอู้อี้ทั้งที่ฝ่ามือยังคงแนบใบหน้า
“ครับ” พี่คิณตอบรับจากเบาะคนขับ ตอนนี้รถยนต์ของพี่คิณจอดดับเครื่องอยู่ที่ด้านหน้าบ้านของฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณนะคะ” ฉันหันกลับมามองคนพี่พลางเอามือทั้งสองข้างออก “หนูรู้สึกโชคดีมากจริง ๆ”
“พี่เองก็รู้สึกโชคดีเหมือนกัน ที่เจอเรา” พี่คิณยกยิ้มอบอุ่นก่อนจะเอื้อมมือมาลูบเส้นผมของฉันอย่างอ่อนโยน ไออุ่นจากฝ่ามือพี่เขายังคงทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยทุกครั้ง
“หนูชอบพี่นะคะ ไม่สิ หนูรักพี่มากเลยจริง ๆ”
“พี่ก็รักหนูค่ะ” ใบหน้าของฉันร้อนฉ่าขึ้นมาเสียดื้อ ๆ รอยยิ้มกว้างถูกฉีกยิ้มขึ้นมาด้วยความเคอะเขิน ฉันก้มหน้าลงมองต่ำเพื่อซ่อนใบหน้าแดงก่ำของตัวเองเอาไว้
