ตอนที่ 9 นิดากลัวผี

2051 Words

ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องนอนพลางยกผ้าขนหนูขึ้นเช็ดผมที่เปียกหมาด ๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอน เวลานี้ก็ดึกมากแล้ว ฉันยังทำงานที่อาจารย์สั่งไม่เสร็จเลยตั้งใจว่าจะนั่งทำงานต่ออีกสักนิด ดึกสงัดแบบนี้แถมลมข้างนอกยังแรงเพราะฝนกำลังจะตกอีก บรรยากาศแบบนี้เหมือนอยู่ในหนังผีไม่มีผิดเพี้ยนเลย ฉันได้แต่เช็ดผมอย่างหวาดระแวงขนแขนลุกชันด้วยความกลัว นอกหน้าต่างมืดสนิทแต่เงาสะท้อนบนบานกระจกมันเหมือนมีอะไรตะคุ่มอยู่ข้างนอกตลอดเวลาฉันรีบก้าวไปปิดผ้าม่านจนมิดเพื่อความสบายใจก่อนจะมานั่งบนโต๊ะทำงานเปิดแล็ปท็อปแล้วเริ่มทำรายงานตามที่อาจารย์สั่งต่อ ความเงียบงันจนได้ยินเพียงเสียงลมแรงด้านนอกพัดวีทั้งยังเสียงเครื่องปรับอากาศพัดโชยเบา ๆ ก็ทำหัวใจฉันเต้นเป็นจังหวะถี่ ๆ ภาพตอนที่นั่งดูภาพยนตร์ยังคงติดตา ทั้งใบหน้าสยดสยองของผีในหนัง เสียงประกอบที่ดังจนทำเอาสะดุ้งจนตัวโยน สายตาฉันชอบไปจดจ้องเงาสะท้อนบนหน้าจอแล็ปท

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD