BAD LOVE ฉันมีแฟนแล้ว

1792 Words

คุณเคยบอกรักใครทุกวันไหม? คุณเคยขอคนที่แอบรักเป็นแฟนไหม? ฉันเคย..และนั่นแหละ..คือสิ่งที่ฉันกำลังทำมันอยู่ โดยไม่รู้เลยว่าสุดท้ายแล้วเรื่องระหว่างเรามันจะเป็นไปได้ไหม.. ถ้าหากวันหนึ่ง เขารู้..ว่าฉันคือคู่หมั้นของเพื่อนเขา.. หญิงสาวในชุดมัธยมปลาย ย่องเดินบริเวณรั้วโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เธอพยายามซ่อนตัวให้แนบเนียนที่สุด เพราะที่โรงเรียนแห่งนี้มันคือโรงเรียนชายล้วน เหตุผลที่เธอนั้นแอบเข้ามาในนี้..มีเหตุผลเดียวและเหตุผลเดิม เรื่องของหัวใจ.. ตึก.. ตึก.. ตึก.. เสียงฝีเท้าดังขึ้น หมับ! “อื้อ!” เสียงร้องกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อถูกมือปริศนาปิดปาก ก่อนลากตัวเธอเข้าในซอกตึกของโรงเรียน ร่างกายสั่นเทาหัวใจดวงน้อยเริ่มหวาดกลัว “มาทำไม?” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นข้างกกหู ทำให้ซีนั้นหยุดดิ้นสงบลง เมื่อบุคคลปริศนาเห็นเธอนิ่งเงียบเลยยอมปล่อยมือออกจากริมฝีปากบางเล็ก “จิ๊..เล่นบ้าอะไรของนาย ฉันตกใจหมด” ซีชักสีหน้ามุ่ยใส่เขา ถ้าเธอหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง “มา-ทำ-ไม?” คราวนี้ร่างสูงเอ่ยเน้นย้ำคำถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เหอะ..เย็นชาชะมัด..” ซีสบถขึ้น แขนเรียวยกขึ้นกอดอก กรอกตามองบนเล็กน้อยในท่าทีของชายหนุ่ม “..ก็ฉันบอกนายแล้วไง ว่าจะมาขอนายเป็นแฟนทุกวันจนกว่านายจะรับรักฉัน” “กลับไป” ร่างสูงเอ่ยขึ้น แววตานิ่งเสียจนยากที่จะคาดเดาได้ ก่อนหมุนตัวเดินออกไป “นอท! เป็นแฟนกับฉันเถอะนะ!” ซีไม่ละความพยายามเธอเอ่ยขึ้นตามหลังชายหนุ่ม รอยยิ้มผุดขึ้นใบหน้าสวยทันที เมื่อร่างสูงหยุดฝีเท้า “ทำไมต้องเป็นฉัน?” นอทยืนนิ่ง ไม่นานเขาก็เอ่ยถามเธอขึ้น “ก็ฉันรักนาย..” ซีรีบเอ่ยความรู้สึกของเธอออกไปทันทีอย่าไม่ปิดบัง “..ฉันบอกรักนายทุกวัน นายยังจะถามฉันอีกเหรอ?” “แต่ฉันมีแฟนแล้ว” นอทหันตัวกลับมา ใบหน้าฉายไปด้วยความจริงจัง ก่อนเอ่ยขึ้นกับเธอ “ฟะ..แฟนงั้นเหรอ? ..” ดวงตาสั่นระริก ใบหน้าสวยก้มลงอย่างรู้สึกเจ็บหน้าอกข้างซ้าย ครั้งนี้มันเจ็บเหลือเกิน เขาไม่เคยเอ่ยปากไล่เธอด้วยประโยคแบบนี้เลย “..นายโกหก ฉันไม่เคยเห็นแฟนนายเลย” “จำเป็นไหม? ก็ไม่..” นอทเอ่ยตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “อึก..” ซีกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ เธอหันหลังให้เขาในทันที ไม่อยากให้เขานั้นได้เห็นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลรินออกมา ท่าทีของเขาไม่สนใจเธอด้วยซ้ำว่าเธอจะรู้สึกยังไง.. “อึก..นะ..นายกลับไปเถอะ ฉันจะกลับแล้ว” ซีเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ ริมฝีปากขบเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ไม่ให้มันเล็ดลอดออกไป “ฉันขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย อย่ามาหาฉันอีก” นอทพูดจบประโยค เขาหันหลังเดินออกไปทันที โดยไม่สนว่าเธอนั้นกำลังสะอื้นออกมาอย่างหนัก “อึก..นายโกหก นายจะมีแฟนแล้วได้ยังไง” ซีพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาหลังจากชายหนุ่มเดินออกไป เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาอีกครั้ง รีบเดินออกจากบริเวณนั้นทันที วันต่อมา CONDO Z สายตาเหม่อลอยจ้องมองหน้าจอทีวีที่มันกำลังฉายภาพเคลื่อนไหวอย่างคนไร้ชีวิตจิตใจ หัวใจปวดหน่วงยังคงอยู่ฝังลึกในใจ คำพูดของเขาคนนั้นยังคงหลอกหลอนในโสตประสาทไม่เลือนหายไป.. Line! Line! เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้น Sandy : พี่ซีอยู่ห้องไหม? Sandy : ไปนอนด้วยคนสิ น๊า ๆ ๆ ๆ ZEza : อยู่ จะมาก็มา Sandy : เย่ ๆ เดี๋ยวออกไปเลยจ้า ‘เฮ้อ ก็ดีเหมือนมียัยแซนอยู่เป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงา’ ซีพลางคิดในใจ เมื่ออ่านข้อความที่ถูกส่งมาจาก’ แซน’ ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก หญิงสาวอายุห่างจากเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น แต่ด้วยวัยเด็กหญิงสาวจึงติดเรียกเธอว่าพี่จนติดปาก แซนเป็นนักเรียนหญิงที่ฮอตมากเพราะหญิงสาวเป็นถึงเชียร์ลีดเดอร์ประจำโรงเรียนซึ่งใครก็ต่างรู้จักกัน ยิ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วนที่มีชื่อเสียงแล้วด้วย ความดังไม่ต้องพูดถึง ระหว่างรอเวลา ซีนั่งเล่นมือถือของตัวเอง -i********:- Sandy : มาก็ไม่บอกชิ.. #N* ❤️ Nana : มาลงมารับกันด้วย อีจฉาอ่า Airry : โชคดีสุดๆ Waaw47 : Fc#SN* ? SIN : อร่อยสุดๆ วันหน้ามาพร้อมกันน๊า ?*@ZEza@Jennie* Jennie : แค่นี้ไม่หายงอนหรอกนะ ?? ออด..ออด..เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น ทำให้ซีหลุดออกจากห้วงความคิด เธอไม่รอช้ารีบลุกเดินไปเปิดประตูห้องทันที แกร็ก..เสียงเปิดประตูห้อง “ไงจ้ะแม่สาวฮอต..” ซีเปิดรับน้องสาว เธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย “ฮอตอะไรกันเล่า..พี่ซีกินข้าวยังอะ?” แซนหน้ามุ่ยใส่ทันที เมื่อถูกแซว “เรียบร้อยแล้ว” ซีตอบกลับพร้อมเดินไปนอนเล่นที่โซฟา “กินกับอะไรอะ? เห็นมีแต่ซองมาม่า” แซนเดินเข้าไปดูในห้องครัวแต่ก็ไม่เจอร่องรอยของการทำอาหารเลย นอกจากซองมาม่าสองห่อ “เออ ก็นั่นแหละ.. แล้วไง มีไรหรือเปล่าถึงมานอนกับพี่” ซีเลิกคิ้วถามแซนเพราะคิดว่าการที่หญิงสาวมาขอนอนด้วยต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างแน่นอน “รู้ใจ รู้ทันแซนตลอด” แซนรีบวิ่งมาหาซีด้วยใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม “ว่ามาเลย..” ซีถามคำถามเดิม พลางเล่นมือถือในมือไปด้วย “คือ.. แซนมีแฟนแล้วนะพี่ซี” ใบหน้าหวานก้มหน้าตอบกลับพี่สาวอย่างเขินอาย “อืม ก็ดีแล้วหนิ” ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แซนอายุสิบแปดปีแล้วจะมีแฟนก็เป็นเรื่องธรรมดา ยิ่งเธอฮอตมากด้วยยิ่งปกติเข้าไปใหญ่เลย “โห่ พีซีอ่าไม่ดีใจกับน้องเลยจริงดิ” แซนหน้ามุ่ยทันทีเมื่อเห็นท่าทีของซีนั้นดูเฉยกับเรื่องนี้มาก “ก็ปกติป่ะแซน เราก็สวยน่ารักขนาดนี้อายุก็สิบแปดแล้วจะมีแฟนก็เป็นเรื่องธรรมดา” ซีหันกลับมายิ้มให้กับแซนเล็กน้อย “ก็เขาดีใจหนิ คนนี้นะฮอตมากในโรงเรียนLเลยน๊าาา” แซนพูดไปก็กดมือถือไปพลางๆ “หืม? โรงเรียนLใครอะ?” ซีรีบวางมือถือของตัวเอง หันมาหาแซนถามเธออย่างจริงจังเพราะเธอจะไม่สนใจเลยถ้าไม่ใช่โรงเรียนเดียวกันกับผู้ชายคนนั้น “ฮั่นแน่! อยากรู้ขึ้นมาเชียว แซนว่าพี่ต้องรู้จักแน่นอน..” แซนเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมายื่นให้พี่สาวเธอดู “..อะนี่” ตึก! ตึก! ตึก! หัวใจเต้นอย่างแรงแทบระเบิดออกมาไม่ใช่เพราะความดีใจกับน้องสาวแต่เป็นความเจ็บปวดลึกสุดขั้วหัวใจ รูปที่แซนให้เธอดูมันคือรูปภาพของผู้ชายคนนั้น คนที่เธอไปบอกรักเขาเกือบทุกวัน.. “พี่ซี..พี่ซี!” แซนถึงกับเรียกพี่สาวซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะตอนนี้หญิงสาวดูเหม่อลอยจนเธอเห็นได้ชัด “มีอะไรเหรอ?” ซีได้สติหันกลับมาหาแซนทำสีหน้าให้เป็นปกติ “พี่เป็นอะไรอะ? หรือว่าพี่รู้จักนอทด้วยเหรอ?” แซนจ้องหน้าพี่สาวอย่างหาคำตอบ “ปะ..เปล่า จะบ้าเหรอ ไม่รู้จักหรอก” ซีตอบไปพลางหยิบมือถือขึ้นมาดูเพื่อกลบเกลื่อนสีหน้าของเธอ “แหนะ..แน่ใจเหรอ?” แซนถามย้ำอีกครั้งเพราะซีตอนนี้ดูแปลกไป “แล้วพี่จะโกหกเราไปทำไมละ..ไว้ว่าง ๆ ก็พามาทำความรู้จักสิ” ซีหันหน้ามาพูดกับแซน เธอยกยิ้มเล็กน้อยทำเหมือนว่าไม่ได้รู้สึกอะไร “โหยย..จะพยายามนะเพราะเขาโลกส่วนตัวสูงมาก บางทีแซนเองยังเข้าไม่ถึงเลย” แซนหน้าเศร้าลงทันทีเพราะเธอนึกถึงวันแรกที่เป็นแฟนกับเขาได้ดี “เหรอ.. อื้ม งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ซีรีบลุกเข้าไปในห้องนอน ดิ่งตรงไปยังห้องน้ำทันที ปึง แกร็ก! “อึก..ฮึก นี่สินะแฟนนาย” น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไหลริน เมื่อเย็นเธอว่าเธอจะลองฮึดสู้ขึ้นมาใหม่คิดว่าเขาคงโกหกเธอ เพื่อไล่เธอทางอ้อมแต่ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่าเขานั้นพูดจริง มันจะไม่เจ็บปวดมากไปกว่าเดิมเลย ถ้าแฟนของเขานั้นไม่ใช่น้องสาวของเธอ เช้าวันต่อมา.. “พี่ซีกินข้าวก่อนไหม เดี๋ยวไปโรงเรียนพร้อมกัน” แซนเอ่ยชวนพี่สาวที่ตอนนี้กำลังจะออกไปเรียน “ไม่เป็นไร พี่ต้องไปแต่เช้าว่าจะไปทำเรื่องเรียนต่อด้วย” ซีปฏิเสธทันทีเพราะเธอเตรียมเอกสารจะไปทำเรื่องเรียนต่อที่ต่างประเทศ เธอว่าจะไปยืนเรื่องเอาไว้ก่อนถ้าได้ก็คงจะดีสำหรับเธอมาก “หืมม..อย่าบอกนะว่าพี่จะไปเรียนต่อต่างประเทศจริง ๆ อะ..” แซนรีบเดินเข้ามาหาซีแย่งซองในมือขึ้นมาเปิดดู “..ไม่ไปไม่ได้เหรอ?” “เฮ้อ..ไปไม่กี่ปีเอง เอามาก่อน” ซีคว้าซองเอกสารในมือกลับคืน “..แล้วไง เราจะพร้อมพี่เลยไหม?” “อ่อ ก็ที่ชวนพี่ไปพร้อมกันก็เพราะว่านอทจะรับนี่ละ เห็นว่าทางเดียวกัน ไปด้วยกันเลยเนอะ” แซนรีบเก็บกับข้าวเอาไว้ในตู้ หยิบกระเป๋าขึ้นสะพายกำลังจะเดินออกไปพร้อมกับซี “เอ่อ ไม่เป็นไร พี่มีนัดกับซิน เอาไว้วันหน้าละกัน” ซีรีบปฏิเสธแซนอีกครั้งเพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเจอเขาตอนนี้ ไม่พร้อมจริงๆ .. “เหรอ เสียดายอะงั้นก็ได้ยังไงถึงโรงเรียนแล้วไลน์หาแซนด้วยนะ” “อืม..” ทั้งสองคนก็พากันลงลิฟต์ต่างแยกย้ายกันไปเรียน ในระหว่างที่แซนกำลังเดินขึ้นรถหรูกับเขาคนนั้น ซีจ้องมองทั้งคู่อย่างไม่วางตาน้ำตาเออล้น เม้มริมฝีปากตัวเองแน่นพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ ก่อนหันหลังเดินออกมาทันที Line! เสียงการแจ้งเตือนมือถือดังขึ้น SIN : ถึงไหนแล้ว ZEza : ไม่สบายขอลาวันหนึ่งนะ ซีก็พบว่าเป็นขอความจากซิน ก่อนพิมพ์ตอบกลับเพื่อนรักไป ก่อนกดปิดเครื่องทันที..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more