BAD LOVE หนทางหนี

1830 Words

BAD LOVE 5 วันต่อมา โรงเรียนมัธยมเอกชน SC รายชื่อนักเรียนที่ได้ทุนการศึกษาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศมีรายชื่อดังต่อไปนี้ 1.นางสาว นนทกานต์ สุวรรณศาล 2.นาย อโณทัย ปัจจารัตน์ 3.นางสาว เจนจิรณี ชัยวัฒนารมย์ 4.นางสาว คีตภัทร อรุณพิทักษ์ 5.นาย ณัชนันท์ ภักจิตกรณ์ 6.นางสาว ชิโณรจณ์ อัศวโยธิน “ชิโณรจณ์ นี่มันอะไรยัยซี?” ซินพึมพำชักสีหน้ามุ่ยในระหว่างที่เธอนั้นเดินมากินข้าวที่โรงอาหาร เด็กนักเรียนต่างพากันมุ่งดูรายชื่อนักเรียนที่ได้ทุนไปเรียนต่อ ซึ่งในนั้นมีชื่อเพื่อนรักเธออยู่ด้วยถึงสองคน แต่กับเจนเธอพอรู้อยู่แล้ว แต่กับเพื่อนรักอีกคนเธอไม่เคยรู้ ไหนบอกว่าจะไปต่อมหาลัยHด้วยกันไง.. “ก็กลัวเจนมันเหงาอะมึง..” ซีเอ่ยตอบซิน พลางเสมองไปทางอื่น ไม่อยากให้เพื่อนาสาวเห็นแววตาสั่นไหวของตัวเอง ว่าที่จริงแล้วเหตุผลที่แท้จริงคืออะไร.. “ซีไม่เห็นบอกเจนก่อนเลย.." เจนหันมาถามซีใบหน้าหวานเศร้าลงก่อนกันไปเอ่ยกับซินเพื่อนรัก "..แต่ซินน่าจะไปด้วยกันนะ” “ไม่เอาหรอก แค่มาเรียนที่นี่ก็ไกลบ้านแล้ว ถ้าต้องไปที่โน้นอีก คิดถึงแม่แย่เลย” ซินบ่นอุบอิบเหลือบมองไปที่ซีเพราะเธอยังคงแปลกใจที่เพื่อนสาวทำไมถึงทำอะไรไม่บอกเธอเลยทั้งที่ไม่มีแผนที่จะไปเลยสักนิด “มองอะไร? หยุดทำหน้าแบบนั้นเลยซิน” ซีพอรู้ความคิดเพื่อนสาว เธอรีบเอ่ยขึ้นเพื่อให้ซินหยุดจับผิดเธอจากทางสายตา “ก็มึง...” ซินยังไม่ทันได้พูด เสียงเจนก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน “โอย..หิวจัง ไปกินข้าวกันนะ..น๊าา..” เจนอยากให้สถานการณ์หายตึงเครียด เธอจึงเปลี่ยนเรื่องก่อนลากทั้งคู่ไปซื้อข้าวพร้อมกัน -เลิกเรียน- Line! Line! S : วันนี้ไม่ได้ไปรับนะ S : อย่าคิดถึงละ :p ZEza : จะไปไหนก็ไปรำคาญ! S : ปากน่าโดนจริง ๆ ZEza : ว่างมากก็ไปหาสาวไป อย่ามากวน S : ไปอยู่แล้วครับ ZEza : ไอ้บ้าเสือ! ติ้ด! "หึ.." ซีอมยิ้มขึ้นเมื่อคุยกับเสือ คนอะไรกวนประสาทเธอได้ตลอด ดีแล้วที่วันนี้ไม่มารับเธอ สมองเธอจะได้โล่งบ้าง “คุยกับใคร อย่าบอกว่ามึงมีแฟนแล้ว” ซินชะเง้อมาดูเอ่ยถามซีเพราะเพื่อนสาวเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับมือถือ “บ้า~~~ เพื่อนกัน แฟนที่ไหนไม่มี” ซีรีบตอบกลับเพราะเธอก็พูดเรื่องจริง ระหว่างเสือกับเธอเป็นได้แค่เพื่อนกันจริง ๆ “จ้าาาา กูเชื่อมากกกก” ซินทำท่าประชด “งั้นเจนกลับบ้านก่อนนะ ไว้ไลน์กลุ่มคุยกัน” เจนที่เห็นจึงยกยิ้มขำเล็กน้อย ก่อนเอ่ยลาเพื่อนรักทั้งสองคนก่อนรีบเดินออกไปอีกทาง “เจนรีบกลับบ้านทุกวันเลย แอบมีแฟนเปล่าวะซิน” ซีหันไปถามซินด้วยความสงสัย “มีก็ไม่แปลกป่ะ นางฮอตจะตายหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่รุมจีบขนาดนั้น” ในระหว่างที่สองคนกำลังยืนคุยกันนั้น ก็มีเสียงเรียกมาจากทางด้านหน้าโรงเรียนซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ใครนอกจากแซนน้องสาวของซี “พี่ซี!” “งั้นกูกลับก่อนนะมึง” ซีหันมาบอกซิน ก่อนเดินออกไปหาแซนทางด้านหน้าประตูโรงเรียน “อืมเจอกันพรุ่งนี้” ซินโบกมือลาเพื่อนสาวรีบเดินไปอีกทางเพื่อนั่งรถเมล์ประจำทางเช่นทุกครั้ง “มาทำไมที่นี่?” ซีเอ่ยถามน้องสาวเมื่อถึงตัว “ก็มาหาพี่นั่นแหละ จะมารับไปกินข้าวด้วยกัน” แซนบอกกับพี่สาวใบหน้าหวานยกยิ้มขึ้น “กินข้าว? ..” คิ้วบางขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย “..ถึงกับมาหาพี่ถึงที่นี่เนี่ยนะ” “อื้ม เพราะกินข้าวกับคนพิเศษไงไงพี่ซี เลยต้องมาหาพี่ถึงที่เลย” แซนเกาะแขนพี่สาวด้วยท่าทีออดอ้อน แต่ต่างจากซี ที่เธอรู้สึกว่ามันต้องมีเรื่องอะไรที่มันมากกว่านั้น.. “แซน” จนเสียงผู้มาใหม่ดังขึ้นมันช่างรู้สึกคุ้นเคย เธอจึงหันไปมองปลายเสียง ก่อนร่างกายจะชาวาบเหมือนดั่งถูกสาปคล้ายโลกหยุดหมุน เมื่อคนตรงหน้าเธอนั้นเป็นไปใครไปไม่ได้เลย ไม่ใช่เสียงของเขาคนนั้น.. “มาแล้วเหรอ?” “ไปยัง?” ชายหนุ่มเอ่ยถาม “นอท..นี่พี่ซีพี่สาวเราเอง” แซนพยักหน้าก่อนเอ่ยแนะนำให้คนตรงหน้ารู้จัก “...” นอทยืนมองซีด้วยใบหน้าเรียบนิ่งไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใด ๆ “พี่ซี..นี่นอทนะ คราวนี้รู้จักกันตัวจริงแล้วเนอะ” แซนผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวเอ่ยออกไปอย่างอารมณ์ดี “อ่อ อะ..อืม” ซีจึงพยักหน้ารับ พลางเสมองไปทางอื่นอย่างไม่นึกสนใจอะไร แต่ใครจะรู้ดีว่าใจเธอตอนนี้นั้นว่ามันเต้นแรงมากแค่ไหน “ซี!” แต่แล้วเสียงผู้มาใหม่ก็ดังขึ้นทำให้ทั้งสามคนหันไปมองพร้อมกัน “เหนือ! นายมาทำอะไรแถวนี้เนี่ย? ..” ซีวิ่งมาหาเหนือที่อยู่ไม่ไกลจากเธอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนเธอเอ่ยขึ้นกับเขา “..มาทันเวลาพอดีเลย” “อะไร? ..อ่อ” เหนือถึงกับมองไปด้านหลังของซี รอยยิ้มร้ายกระตุกขึ้นมาทันที ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าเธอยืนคุยกับใครอยู่ แต่เขาตั้งใจที่จะเข้ามาทักเธอเลยต่างหาก.. “ยิ้มอะไรเล่า ช่วยหน่อย” ซีขอความช่วยเหลือจากเหนือเพราะเธอไม่อยากไปกินข้าวกับแซนและเขาคนนั้น “พี่ซี ไปกันยังอะ?” แซนเดินเข้ามาถามซีโดยที่ไม่มองหน้าเหนือแม้แต่น้อย “หึ โทษทีนะพอดีซีมีนัดกับฉันแล้ว” กลับกลายเป็นเหนือที่เอ่ยตอบแทน ชายหนุ่มยักคิ้วส่งให้หญิงสาว “พี่ซี..” “ขอโทษนะแซน พี่ลืมจริง ๆ ว่าพี่นัดกับเหนือเอาไว้ ยังไงแซนก็ไปกินกับแฟนก่อนเลย กับพี่เอาไว้วันหน้านะ” ซีเอ่ยขึ้นเธอแสร้งทำสีหน้ารู้สึกผิด “แต่...” “ไปกันเถอะซี ไปก่อนนะครับน้องสาวเพื่อน!” เหนือจับข้อมือซีให้เดินตามเขามา ก่อนพาหญิงสาวไปขึ้นรถบิ๊กไบค์ของตัวเอง เสี้ยววินาทีเขาหันกลับมาบอกลาแซนด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา.. ‘ลองดีอีกแล้วสินะ’ ชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังแซนพลางคิดในใจ เขายืนมองทั้งคู่ซ้อนท้ายกันขี่บิ๊กไบค์ออกไปด้วยอารมณ์คุกรุ่น ฟันขบกันแน่นที่ได้เห็นเธอกอดเอวไอ้เวรนั่น! หึ สงสัยอยากเจอดี! “ขอโทษด้วยนะ เราน่าจะไลน์ถามพี่ซีก่อนเลยไม่รู้ว่าพี่เขามีนัด” “...” ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างสูง “เอ่อ..งั้นกลับบ้านกันเลยดีกว่าเนอะ” ทำให้แซนถึงกับหน้าเสียลงเพราะท่าทีของนอทตอนนี้มันดูน่ากลัวแปลก ๆ “อืม ขึ้นรถสิเดี๋ยวไปส่ง” นอทเอ่ยขึ้น เขาหมุนตัวเดินออกไปขึ้นรถตัวเองทันที “โหมดนี้อีกละ..เข้าไม่ถึงจริง ๆ” แซนบ่นพึมพำออกมาเบา ๆ เวลานอทเป็นแบบนี้เธอต้องอยู่เงียบ ๆ และเออออตามเขาตลอดเพราะเขาดูน่ากลัวมาก เธอไม่กล้าเสี่ยง.. สวนสาธารณะ V ตอนนี้เหนือพาซีมานั่งเล่นริมน้ำในสวนสาธารณะที่ผู้คนชอบมานั่งเล่นกันที่นี้ “ไง ตกลงจะไปจริง ๆ สินะ” เหนือเปิดเรื่องคุยขึ้นมาก่อน “เหอะ นายนี่นะ..” ซียกยิ้มพลางส่ายหน้า เธอสงสัยเลยว่าเหนือถามเขาเรื่องอะไร ก็คงไม่พ้นเรื่องที่โรงเรียนได้ประกาศรายชื่อนักเรียนที่ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศแน่นอน “ไม่ไปไม่ได้เหรอซี..” เหนือลุกขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดในใจ ทำท่าเหมือนเด็กโดนขัดใจ “ฉันตัดสินใจแล้วเหนือ” ซีเอ่ยตอบเหนือ ใบหน้าสวยก้มหน้าเพื่อไม่ให้เหนือนั้นเห็นความอ่อนแอ มันมีเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้เธอตัดสินใจไปเรียนต่อ แต่เหตุผลหลัก เธอยอมรับว่ามันมาจากเขาคนนั้นโดยตรงและยิ่งมีน้องสาวเธอมาพัวพันเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย เธอยิ่งตัดสินใจที่จะไปอย่างไม่ลังเล.. หมับ! “ทำไมต้องหนี..มีอะไรบอกฉันสิ ฉันช่วยเธอได้นะซี” เหนือก้มตัวลงมาสวมกอดร่างบางอย่างทะนุถนอม ในที่สุดเขาก็หลุดปากออกไปจนได้ เขารู้ว่าเธอกำลังหนีอะไรบางอย่างอยู่..ซึ่งเขาเองก็รู้ดี “อึก..ฮือ” ซีไม่เอ่ยตอบเหนือ เธอปล่อยสะอื้นออกมาจนตัวโยน ไม่ไหวแล้ว..เธอขออ่อนแอกับเหนือสักครั้งก่อนไปเรียนต่อแล้วกัน มันอึดอัดพูดระบายกับใครไม่ได้จริง ๆ เรื่องสารเลวนั่น ไม่มีใครหรอกที่ยอมรับมันไม่ได้.. “ซี...” “ไม่ต้องพูดอะไรออกมาทั้งนั้น ขอโทษนะที่คำตอบฉันตอนนี้มันยังเหมือนเดิม..” ซีเงยใบหน้าที่แปดเปื้อนไปด้วยน้ำตาขึ้นสบตากับเหนือ “..แต่ถ้าฉันกลับมาจากเรียนต่อ ฉันว่าฉันจะลองเปิดใจให้นายดู” พรึ่บ! “หะ! จริงดิ! นี่เธอพูดจริง ๆ ใช่ปะ?” เหนือลุกขึ้นกุมหัวตัวเองอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เขาดีใจมากตอนแรกคิดว่าคงเป็นคำเดิม ๆ ที่ซีชอบปฏิเสธ แต่พอมาประโยคหลังมันกับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง “ไอ้บ้า..อายคนอื่นบ้างเหอะ” ซีรีบจับข้อมือเหนือดึงลงมานั่ง เพื่อระงับสติที่ดูเหมือนคนบ้าถูกหวยรางวัลใหญ่ยังไงยังงั้น “ก็คนมันดีใจอะ งั้นเราไปฉลองกัน” เหนือรีบลุกขึ้น คว้ามือเล็กดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นตามมา “ที่ไหน?” “ก็ที่ร้านเฮียฉันไง” เหนือตอบออกไปทันทีด้วยท่าทีที่ยิ้มกว้างแต่ก็ต้องชะงักลงเพราะสีหน้าร่างบางตอนนี้มันดูเศร้าลงขึ้นมาทันที “เอ่อ..ไปร้านอื่นได้ไหม?” “อืมก็ได้ วันนี้ฉันตามใจเธอ เลือกร้านเองเลยครับคุณผู้หญิง” เหนือบอกกับซีด้วยสีหน้าที่ยิ้มแต่ในใจเขานั้นไม่สบายใจเท่าไหร่ “ไปกัน ฉันอยากกินขนมแล้ว” ซียกยิ้มเอ่ยขึ้น “หึ..” เหนือได้แต่ยกยิ้มขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของซีอีกครั้ง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more