บำเรอรักเฮียขุน 02 ไม่เหมือนที่คุยกันไว้(2)
523 Words
ผ่านไป 20 นาทีรถจอดที่บ้านหลังหนึ่งไม่ใหญ่มาก มีแมกไม้ปกคลุมอุดมสมบูรณ์ร่มรื่นมองแล้วให้ความรู้สึกน่าอยู่ แต่ออกจะเปลี่ยวไปสักหน่อย ไม่สิ เปลี่ยวมากเลยรู้สึกวังเวงมากกว่าน่าอยู่
ฉันลงจากรถตามคนขับที่เปิดประตูลงไปเมื่อครู่
“ที่นี่คือที่พักของคุณครับ” คนขับรถบอก
“ค่ะ” พยักหน้ารับพลางครุ่นคิด นี่ฉันมาอยู่ในฐานะอะไรกันแน่นะ ทำไมถึงได้มาอยู่บ้านเล็กกลางป่าใหญ่แบบนี้
“คุณอยู่ที่นี่ในฐานะผู้หญิงของเฮียขุน” เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลัง ฉันหันไปมองด้วยความสงสัย สงสัยว่าใครพูดและสงสัยในประโยคที่เขาพูดออกมา
“ผู้หญิงของเฮียขุน?” ฉันทวนคำพูดพร้อมกับมองผู้ชายหุ่นล่ำ กล้ามเป็นมัด ๆ เขาตัวสูงกว่าฉันหลายเท่าเลยล่ะ เรียกได้ว่ารูปร่างเขาทำให้ฉันรู้สึกกลัว
“สวัสดีครับคุณเมษา ไม่สิต้องคุณมีนา เพราะคุณเมษาหนีไปเนื่องจากรับไม่ได้ที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกับเฮียขุนที่สภาพร่างกายไม่ปกติ ทำให้มีนาพี่สาวฝาแฝดต้องมาอยู่ที่นี่แทน ซึ่งเฮียขุนก็ไม่ได้ขัดอะไร แต่ในเมื่อคนที่เฮียขุนต้องการจะแต่งด้วยไม่มา ให้พี่สาวฝาแฝดมาแทน จากการแต่งงานจึงเหลือแค่นางบำเรอ บำเรอจนกว่าจะมีทายาทตัวน้อยให้เฮียขุน เมื่อมีทายาทคุณก็จะได้รับอิสรภาพคืน นี่คือข้อเสนอที่เฮียขุนเมตตายื่นให้คุณครับ” เขาทักทายก่อนจะเอ่ยคำพูดมากมายออกมา
ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ได้ ด้วยความโมโหฉันจึงพูดแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง “ฉันไม่ตกลง นี่มันเรื่องบ้าอะไร ที่คุยไว้ไม่ใช่แบบนี้”
นางบำเรองั้นเหรอ บ้าไปแล้ว ฉันไม่ได้เรียนจบมาแล้วเป็นนางบำเรอของใครนะ แค่ให้ฉันมาเป็นเมียใครก็ไม่รู้ฉันก็ยังจะรับไม่ได้แล้วเลยไหม
นี่ให้เป็นนางบำเรอ เกินไป แบบนี้มันเกินไป
“ถ้าคุณคิดดูดีแล้ว ทางเราก็ไม่ขัดขืนหรือฝืนใจครับ เพราะเฮียขุนไม่ต้องการฝืนใจใคร เดี๋ยวผมจะให้คนงานขับรถไปส่งคุณถึงบ้านคุณนะครับ” อืม ก็ไม่ได้คุยยากนี่นา แบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย นึกว่าจะเป็นแบบมาเฟียในหนังที่เอะอะจับปืนจ่อหัวอะไรเทือกนั้น
เฮ้อ แบบนี้ค่อยหายใจโล่งหน่อย
ฉันพยักหน้ารับ หมุนตัวกลับจะเดินขึ้นรถ แต่แล้วก็ต้องชะงักสองเท้าเมื่อได้ยินว่า “แต่ว่าเงิน 5 ล้านต้องมากองตรงนี้เดี๋ยวนี้นะครับ แล้วพวกคุณก็ต้องย้ายออกไปจากไร่ย่าจ๋าภายในหนึ่งอาทิตย์”
ฉันหันกลับมามองหน้าคนพูดทันที สีหน้าเขาไม่ได้มีเค้าความพูดเล่น
“ระ ไร่ย่าจ๋าเกี่ยวอะไรด้วย” ไร่ย่าจ๋าคือชื่อไร่ซึ่งมาจากชื่อของย่าจ๋า
- Writer
