ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจของฉันเอง มันเต้นแรงเมื่อมือเย็นเฉียบของเขาสัมผัสที่มือของฉัน และด้วยสัญชาตญาณฉันชักมือกลับอย่างไว ความกลัวทำให้ฉันลืมสัญญาไปชั่วขณะ
“ถ้าเล่นตัวนักก็กลับไป ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ
และฉันพยายามฮึดสู้ทั้งที่อยากจะออกไปจากตรงนี้มาก แต่พอคิดว่าย่าจ๋าต้องเสียใจมากแน่ ๆ ถ้ารู้ว่าไร่ตกเป็นของคนอื่น ฉันจึงอยากจะเป็นคนที่เสียใจเอง ปล่อยให้ย่าจ๋าไม่รับรู้เรื่องนี้คือดีที่สุด ย่าจ๋าอย่าได้เสียใจเพราะพ่อฉันอีกเลย
มา เอาใหม่ ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำใจยอมรับกับเรื่องที่กำลังจะเกิด จากนั้นฉันจึงลุกขึ้นคร่อมไปที่ร่างหนา นั่งทับที่หน้าท้องตามที่เขาสั่ง รู้สึกหวาดหวั่นและอับอายจนอยากมุดดินหนี เพราะตอนนี้เนื้อตรงนั้นของฉันแนบลงที่หน้าท้องของเขา ฉันเกร็งไปทั้งตัว กลัวไปซะทุกอย่าง แต่ก็บอกตัวเองว่าเพื่อย่าจ๋า เพื่อรอยยิ้มของย่าจ๋า อดทนไว้มีน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
“
