“โอ๊ย! ขัดใจจริงๆ อย่าบอกนะว่ายังลืมยัยเด็กนั่นไม่ได้ ห้าปีแล้วนะเต ลืมคนใจดำนั่นได้แล้ว”
“เฮ้อ...ผมจะทำงาน แม่ขึ้นไปเอนหลังบนห้องแม่เถอะ”
เขาไล่มารดาทางอ้อม ยังมีเอกสารหลายอย่างที่ต้องดู การเป็นผู้บริหารโรงเรียนเอกชน มันไม่เหมือนกับตอนเป็นอาจารย์พิเศษสอนนักศึกษา มันเหมือนจะง่ายกว่า แต่มันก็ยากนะ มีปัญหายิบย่อยให้แก้ ยิ่งเป็นโรงเรียนที่ค่าเทอมแสนแพง บรรดาผู้ปกครองก็มีข้อเรียกร้องเข้ามามาก และทุกสิ่งที่พวกเขาเรียกร้องมา มันก็ถูกขับเคลื่อนด้วยเงิน และเงิน!
“ไปอยู่แล้ว ไม่ต้องมาไล่เลย ว่าแต่...คืนก่อนน่ะ ไปนอนที่ไหนมา”
“คอนโดฯ”
เขาตอบแบบไม่มองหน้าคนถาม เขาไม่ค่อยไปที่นั่นหรอก ถ้าไม่เมาจริงๆ ก็จะตรงกลับบ้าน เขาเบื่อที่ต้องคอยตอบคำถามแม่ในเรื่องเดิมๆ แม่กลัวว่าเขาจะเอาแต่คิดถึงมินตรา โหยหาหล่อนไม่จบไม่สิ้น
“อีกละ ขายๆ ไปซะทีเถอะ”
“ขายทำไมครับ ราคามันขึ้นทุกวัน อีกสองสามปีค่อยขาย” ให้เห
