EP 2/1 ว่าที่เมีย
1053 Words
[2]
ว่าที่เมีย
เช้านี้ไม่ใช่วันพระ มินตราไม่ลงไปใส่บาตร เธอลุกมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมมื้อเช้าไว้ให้อาจารย์หนุ่ม ก่อนจะถือวิสาสะเข้าไปในห้องเขา เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นและเงียบลงเรียบร้อย ปกติเวลานี้เขาจะลุกไปฟิตเนส ไปวิ่งสักชั่วโมงแล้วค่อยกลับมาอาบน้ำแต่งตัว แต่วันนี้แปลก เขายังนอนจมกองผ้านวม พอมองลงข้างเตียงก็เห็นกระป๋องเบียร์เปล่าๆ อยู่สามสี่กระป๋อง
“พี่...พี่?”
“อือ...”
“ตื่นได้แล้ว วันนี้ไม่ลงไปวิ่งเหรอ”
“อือ...ง่วง”
“ไม่ไปทำงานด้วยใช่ไหม”
“อือ...”
มินตราเท้าสะเอวมองคนที่ครางอืออา แต่ไม่ยอมลืมตา รู้ว่าตัวเองไม่ถูกกับเบียร์ก็ยังซัดไปหลายกระป๋อง
“สายแล้วน่า ลุกเถอะ” เธอบอกคนที่นอนคว่ำอยู่ ดึงผ้านวมเขาขึ้น ด้วยอยากให้เขาลุกไปไวๆ เตชิณผงกหัวขึ้นมา เขาดึงชายผ้าด้านบนไว้
“ลุกค่ะพี่ ปกติไม่ใช่คนขี้เซานี่นา”
“อย่าดึง” เขาเตือนแล้วนะ
“ก็พี่ไม่ยอมลุก”
“วันนี้ไม่ไปมหา’ลัย สอนครบแล้ว”
“ฮะ?”
“สอนครบชั่วโมงแล้ว เหลือแค่รองานจากนักศึกษา” เขาว่าแล้วกลับไปหลับต่อ “แล้วมินล่ะ”
“ค่ะ เหลือแค่รอสอบ แต่ก่อนจะได้สอบ ต้องเอาเงินไปจ่ายค่าเทอมก่อน”
“รูดบัตรไปเลยก็ได้”
“คงต้องแบบนั้นแหละ งั้น...ช่วงบ่ายมินไปจ่ายค่าเทอม แล้วตรงไปทำงานเลยนะ”
“อือ...”
มินตราชักหมั่นไส้ ถามอะไรพูดอะไรก็มีแต่อือๆ อาๆ เธอเลยกระชากผ้านวมเขา
“ลุกเดี๋ยวนี้นะ! ถ้าเกิดต้องทำอะไรแล้วตื่นไม่ทัน ก็ได้มาว่ามินอีก ว่ามินไม่ยอมปลุก ลุก!”
หวืด!
มินตราแทบกรี๊ด แทนที่ผ้าจะหลุดจากตัวเขา กลับเป็นเธอที่ถูกดึงลงไป แขนข้างหนึ่งของเขาเกี่ยวเอวเธอไว้ บังคับทางอ้อมให้ล้มกายลงนอน
“พี่!? จะทำอะไรเนี่ย ปล่อยมินนะ!”
“ซ้อมไง ใกล้วันเกิดแม่แล้ว เดี๋ยวแม่ไม่เชื่อว่าเราเป็นแฟนกัน” หาข้ออ้างได้แล้วก็รั้งเอวมินตราเข้ามา ตัวหล่อนอุ่นมาก กลิ่นก็สะอาดชื่นใจ
“ว่าไปนั่น ปล่อยเลย” เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ผ้านวมผืนเดียวกับเขา หัวใจนี่แทบวาย เพราะใต้ผ้านวมน่ะ เขาไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น
“แล้วทำไมไม่นุ่งผ้า!?”
“นุ่งแล้ว แต่มันร้อนเลยถอดทิ้ง” ตอบอย่างมึนๆ งงๆ ดื่มเบียร์ทีไรได้เรื่องตลอด กบาลนี่หนักอึ้งเลย
“เอาหน้าออกไปนะ มันจักจี้”
เธอดันหน้าเขาออกจากคอ เขาก็ครางฮึ่มๆ ให้ได้ยิน
“ทีอย่างนี้ล่ะขัดขืน ทีเมื่อคืนน่ะ กอดเอากอดเอา”
“พี่เต!?” พวงแก้มของมินตราแดงเรื่อ ทำไมต้องเอาเรื่องเมื่อคืนมาล้อกัน เมื่อคืนจิตใจเธอไม่ปกติ เธออ่อนไหวเกินไป เลยพูดเรื่องบ้าๆ ไปเรื่อย อย่าใส่ใจสิ
“ก็มันจริง ไหนว่าอยากแต่งงานไง แค่กอดแค่ซุกแค่นี้ยังไม่ชอบ แล้วตอนแต่งงานมันจะไปกันรอดเหรอมิน”
“ให้ได้แต่งจริงๆ ก่อนเถอะ จะแก้ผ้ารอบนเตียงเลย”
“โอย...ยัยหื่น!”
มินตรายิ้มขบขัน วันนี้พี่เป็นอะไรนะ คุยเล่นกับเธอไม่หยุดเลย หรือว่าสงสารเธอเรื่องเมื่อคืน
“พี่นั่นแหละหื่น วันนี้แปลกๆ นะเนี่ย”
“แปลกยังไง” ถามทั้งที่แขนยังกอดเอวมินตราอยู่ ไม่รู้สิ กอดหล่อนแบบนี้แล้วรู้สึกดีจัง อยากกอดหล่อนแบบไม่ต้องหาข้ออ้างได้ไหม
“พูดเยอะกว่าปกติ”
“สงสัยจะเมาค้าง”
“นั่นไง ว่าแล้วเชียว” เธอขยับนอนตะแคง หันหน้าเข้าหาเขา มองคนที่กำลังหลับ จมูกเขาโด่งมาก เธอเผลอยื่นมือออกไป แตะลงที่ปลายจมูกเขาเบาๆ แต่เขากลับลืมตาขึ้นมา ไม่มีคำพูด ไม่มีคำถามใด มีเพียงดวงตาสองคู่ที่สานสบ กับลมหายใจที่คล้ายว่าจะเข้าออกพร้อมๆ กัน
เตชิณเฝ้ามองผู้หญิงตรงหน้า หล่อนช่างห่างไกลคำว่าสวย แต่ทำไมเขาถึงเอ็นดูหล่อนนัก ยอมให้มาอยู่ใกล้ๆ คอยดูแลให้หล่อนเติบโตไปในทิศทางที่ถูกที่ควร ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วสินะ วันที่หล่อนใกล้เรียนจบ และอาจจะจากเขาไป เพราะปีกของหล่อนแข็งแรงมากพอ คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกันนะ เขาจะไม่ได้เห็นแม่คนขี้เหร่ในสายตาแล้วใช่ไหม
หัวใจของมินตราเต้นถี่ระรัว เพราะตอนนี้ปลายนิ้วของพี่ไล้อยู่ที่แนวคางของเธอ เป็นครั้งแรกที่เธอนึกน้อยใจในความขี้เหร่ของตัวเอง หากใบหน้านี้เนียนกริบ เธอคงยินดีและมีความสุขตอนที่เขาลูบแตะกันอย่างนี้
ว่าแต่...นาทีต่อไปอะไรจะเกิดขึ้นล่ะ ในซีรีส์เกาหลีที่เคยดู มันต้องมีการจูบเกิดขึ้นแน่นอน เธอควรหลับตารอหรือเปล่านะ อ๊ายยย...แค่คิดก็เคลิ้มแล้วค่ะพี่เตขา...
“เจ็บไหม”
“คะ?”
“สิวอักเสบน่ะ”
เพล้ง!!!
เสียงหน้าหนาๆ ของเธอแตกเป็นร้อยเสี่ยง วาสนาอีมินช่างต่ำต้อย หลงผิดคิดไปได้อย่างไรว่าเขาจะจูบ!
“อ่า...ค่ะ เจ็บค่ะ”
“บนโต๊ะมีนามบัตร เพื่อนพี่เปิดคลินิกแถวมหาลัย เขาเลยให้มา” บอกแล้วชี้ไปบนโต๊ะคอมฯ ของตัวเอง มีนามบัตรของเพื่อนวางอยู่ตรงนั้น
“คลินิก?”
“คลินิกความงามไง ไปรักษาหน้าซะ”
คราวนี้คนไม่สวยก็ได้หน้าคว่ำหน้างอ
“ไม่ว่าง ไหนจะงานพิเศษ ไหนจะต้องอ่านหนังสือสอบ ดีเท่าไหร่ที่พ้นช่วงฝึกงานมาได้อย่างราบรื่น”
“นั่นแหละ เวลาเรียนจบออกไปทำงานจริงๆ มันไม่ได้ง่ายเหมือนตอนฝึกงานนะ บุคลิกภาพคือส่วนสำคัญอันดับหนึ่งเลย ทำตัวเองให้ดูดี ให้เหมาะสมกับองค์กรที่เราไปสมัครงาน เขาจะได้อยากรับเราไง”
“พี่นี่...อบรมกันแต่เช้าเลย”
“ก็ไม่รู้จักดูแลตัวเอง”
“มินไม่รู้จะสวยไปให้ใครดูนี่”
“ให้พี่ดูคนเดียวก็ได้”
คนไม่อยากสวยตาเบิกโต พี่พูดแปลกๆ อีกแล้วแฮะ
- Writer
