10/5 ว่าที่ลูกสะใภ้

1057 Words

“เราไม่ได้ให้คนนอกเข้ามานะคะ อันที่จริงตรงนี้เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล ปกติชาวบ้านแถวนี้ เขาก็ไม่กล้าเข้ามาหรอกค่ะ” “ฉันขอโทษ จะพากลับเดี๋ยวนี้” เตชิณขอโทษณิชา จะดึงแขนมารดาพาไปขึ้นรถ แต่อีกฝ่ายไม่ยอมง่ายๆ “จะไปไหนก็ไป แม่ยังไม่เสร็จธุระ” “แต่หนูว่าสถานการณ์ตอนนี้มันไม่ค่อยเหมาะจะคุยธุระนะคะคุณแม่” “ว้าย! ใครเป็นแม่หล่อนกันยะ!” นวลฉวีรีบออกตัว ทำหน้าทำตารังเกียจณิชาออกนอกหน้า “งั้นเรียกคุณนายก็แล้วกันค่ะ สะดวกดี” เอาคำนี้แหละ เหมาะสมกับ ผอ. นวลฉวีที่สุดละ คุณนายผู้เรื่องมากเรื่องเยอะ “แล้วแต่เถอะ บังเอิญไม่อยากนับญาติกับพวกผู้หญิงของเจ้าเตน่ะ เพราะถ้าให้เรียกคุณแม่ๆ ทุกคนไป ป่านนี้ฉันคงมีลูกสะใภ้เป็นร้อย” “คุณแม่!?” “แม่พูดความจริง อย่ามาทำเสียงแบบนั้นใส่แม่นะเจ้าเต” เตชิณเริ่มขบกรามกรอดๆ ทำไมมารดาที่เคารพต้องมาอยู่ที่นี่เวลานี้ด้วยนะ “เอาละหนู ฉันแค่มาเลียบเคียงถามเรื่องที่ดินที่ว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD