คุณอาขา

13

13

“ไม่ได้อ่านหรอก ฉันรีบไม่มีเวลาอ่าน” สาวร่างเล็กตอบกลับทันควัน ไม่มีความเกรงกลัวผู้ชายร่างตึกที่อยู่ตรงหน้า “ก็แค่ขออาศัยลิฟต์แค่นี้จะอะไรกันนักกันหนา คุณเป็นเจ้าของลิฟต์หรือไงถึงได้มาทำวางก้ามอย่างนี้ น้ำใจน่ะมีไหม สะกดเป็นหรือเปล่า ถ้าสะกดเป็นก็ยืนเฉยๆ หุบปากให้สนิท อีกไม่กี่ชั้นก็ถึงแล้ว พอลิฟต์เปิดมันก็จบเรื่อง”

ภัทรพรใส่เป็นชุด มองดูตัวเลขของชั้นที่เปลี่ยนอย่างรวดเร็วเนื่องจากลิฟต์ตัวนี้ไม่จอดที่ชั้นใดเลย นอกจากชั้นที่ 1 และ 80 เพียงสองชั้นเท่านั้น ราวกับว่ามันสร้างมาเพื่อใครโดยเฉพาะ ถึงแม้ว่าชั้นที่ 80 ไม่ใช่ชั้นที่เธอตั้งใจจะไป แต่ไม่เป็นไรพอไปถึงชั้นนั้นก็วิ่งลงมาที่ชั้น 75 ก็ยังเร็วกว่าที่เธอต้องรอลิฟต์นาน กว่าลิฟต์จะเดินทางมาถึงชั้นที่ต้องการ เวลาห้านาทีคงไม่พอแน่

แอนโธนี่ยืนอึ้งกับคำพูดฉอดๆของสาวปากกล้าแต่หน้าตาสะสวย เขาไม่หวงที่จะมีใครโดยสารลิฟต์ไปกับเขาด้วย หากชั้นที่จะไปเป็นชั้นเดียวกับตน ทว่าเขามั่นใจว่าหญิงสาวคนนี้ไม่ได้ไปชั้นเดียวกันแน่นอน เนื่องจากวันนี้บริษัทของเขาปิดทำการหนึ่งวัน จึงไม่มีพนักงานคนไหนมาทำงาน อีกทั้งไม่มีคนมาติดต่องานอีกด้วย แล้วที่เขาเดินทางมาบริษัทในวันนี้ เพราะจะมาเอาเอกสารสำคัญ

หากสาวตรงหน้าเอ่ยคำขอโทษกับการวิ่งพรวดพราดเข้ามาในลิฟต์ แอนโธนี่จะไม่โกรธเคืองเลยแม้แต่นิดเดียว จะยินยอมให้เธออาศัยลิฟต์ตัวนี้ขึ้นไปด้วย แต่นี่อะไรเถียงเขาฉอดๆ ไม่ให้เขาได้พูดแทรกเลย

“แล้วเธอจะไปชั้นไหนมิทราบ” เสียงของคนถามเข้มขึ้น

“คุณไม่เห็นหรือไงว่าลิฟต์มันจอดชั้นที่แปดสิบ ฉันก็ต้องไปชั้นนั้นสิ” ภัทรพรตอบเสียงหงุดหงิด นึกหมั่นไส้ชายหนุ่มร้อยแปดคำถามที่ถามแต่ละครั้งพานให้อารมณ์เสีย

“แล้วเธอไปทำอะไรที่ชั้นนั้น” เขากอดอกถาม

“มันเรื่องของฉัน” เธอเงยหน้าตอบคนร่างตึกที่แหงนหน้าจนคอแทบเคล็ด แอนโธนี่มองหน้าสวยแต่ปากเหลือรับประทานอย่างคาดโทษยังไม่ทันที่จะมีใครพูดอะไร ลิฟต์ก็เดินทางมาถึงชั้นบนสุดของอาคาร แล้วทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ภัทรพรจะก้าวเดินออกไปทว่าลำแขนเรียวเล็กก็ถูกรั้งด้วยมือใหญ่ของคนตัวสูง

“นี่ปล่อยนะ คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ”

เธอโวยลั่น สีหน้าตื่นตระหนก ดวงหน้าสาวซีดหนักเมื่อเห็นชายอีกสองคนเดินออกไปจากลิฟต์ ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลงส่งผลให้ภัทรพรอยู่กับชายแปลกหน้าเพียงลำพัง

“ฉันก็ขอค่าธรรมเนียมในการใช้ลิฟต์ของเธอไง มาใช้ลิฟต์ส่วนตัวของฉันแล้วยังจะมาทำปากดีอีก อย่างนี้มันต้องสั่งสอน”

พูดจบเขาก็รวบร่างสาวที่ไม่รู้จัก ทว่าสวยแสบไว้ในอ้อมแขนแข็งแรง หวังจะสั่งสอนให้หลาบจำ โดยไม่รู้เลยว่า สาวแสบอย่างภัทรพรมีฤทธิ์เดชมากแค่ไหน

ภัทรพรพยายามดิ้นรน ส่ายตัวไปมา หาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่ไม่น่าไว้วางใจ ความแสบ ความร้ายเฉพาะตัวทำให้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของเธอผุดขึ้นมาในสมอง ในเมื่อมือของเธอก็ทำอะไรไม่ได้เนื่องจากถูกลำแขนเสมือนคีมเหล็กรัดแน่น เธอจึงใช้เท้ากระแทกลงไปบนเท้าของเขาเต็มแรงสามครั้งติด

“โอ๊ย!” แอนโธนี่ร้องลั่นลิฟต์ แต่ยังไม่คลายอ้อมกอดจากร่างนุ่มนิ่ม “ฤทธิ์มากนักนะ เดี๋ยวจะเจอดีไม่ใช่น้อย” เขาขู่

“นายนั่นแหละไอ้โรคจิตที่จะต้องเจอดี”

ภัทรพรใช้ไรฟันกัดไปที่อกของเขา กัดเต็มแรงและไม่ปล่อย และมีวิธีจัดการกับหญิงสาวจอมแสบนี้เช่นกัน คนถูกกัดก็อดทนเต็มที่ดันร่างเล็กจนหลังสาวติดกับผนังลิฟต์ ก่อนจะใช้มือของตนข้างหนึ่งคว้าหมับบนทรวงอกเต็มฝ่ามือแล้วบีบ

ได้ผลดีเกินคาด ภัทรพรตกใจทำให้ปากของเธอถอยห่างอกกว้างทันควัน เงยหน้ามองเจ้าของมือที่ยังคงบีบเคล้นดอกบัวงามของตนอย่างสนุกมือ กำลังจะใช้มือข้างที่ลำแขนใหญ่ปล่อยเป็นอิสระปัดมือของเขา แต่ทว่ามือใหญ่คว้าจับข้อมือเล็กไว้มั่นแล้วไขว้หลังเธอไว้

“ไอ้โรค...” เสียงต่อว่าของภัทรพรขาดหาย เมื่อเขาใช้ปากปิดกั้นเสียงของเธอ บดเคล้าและสอดลิ้นเข้าไปในช่องปากสาวอย่างรวดเร็ว

คนถูกจูบร่างกายแข็งทื่อ ตกใจจนร่างกายสั่น สติอันชาญฉลาดดูจะหดหาย เธอแทบคิดอะไรไม่ออกยิ่งถูกลิ้นใหญ่ไล่ต้อนกระหวัดลิ้นสั่นๆ ของเธอด้วยแล้ว ร่างกายรู้สึกอ่อนเปลี้ย เรี่ยวแรงมลายสูญ ปล่อยให้เขากวาดลิ้นไปรอบช่องปากตามอำเภอใจ

คราแรกแอนโธนี่ตั้งใจจะสั่งสอนแม่สาวปากกล้า แต่พอได้สัมผัสรสหวานจากโพรงปากหอม ความตั้งใจของเขาก็แปรเปลี่ยน สำรวจปากสาวด้วยลิ้นที่ไล่ต้อนไปทั่วไม่ว่าจะเป็นกระพุ้งแก้ม ปลายลิ้นที่เกี่ยวพันแลกรัด ก่อนจะไล้ไปตามไรฟันคมสะอาด แล้ววกมากระหวัดดูดดึงลิ้นนุ่มอีกรอบ รั้งร่างสาวหุ่นดีแนบชิดกับอกของตน

เขาจูบผู้หญิงมาเยอะแต่ไม่เคยมีใครทำให้ร่างกายของเขาเกิดความร้อนเร่าได้มากเท่านี้เลย ปากจิ้มลิ้มที่เขากำลังบดจูบ ส่งผลตรงต่อธาตุไฟในร่างที่พร้อมจะแตกซ่านได้ทุกเมื่อ แอนโธนี่จุมพิตหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักอย่างเพลิดเพลิน คลายมือที่จับข้อมือเล็กอย่างลืมตัว และนั่นทำให้ภัทรพรที่ตั้งสติได้ หลังจากที่หลงเตลิดไปกับจูบแรกที่ถูกปล้นไปซึ่งๆ หน้า

“โอ๊ย!...พลั่ก พลั่ก โอ๊ย” เสียงแอนโธนี่ร้องลั่น เมื่อกล่องดวงใจของตนถูกเข่าเล็กกระแทกเต็มแรงสองครั้งติดกัน ร่างใหญ่ถึงกับทรุดลงไปนั่งคุกเข่ากุมของรักของหวงบนพื้น ก่อนที่ภัทรพรจะปล่อยหมัดน้อยๆ แต่ทว่าหนักยิ่งกว่าหินไปกลางจมูกของแอนโธนี่สุดกำลังสองครั้งซ้อน จนเขาหน้าหงายเพราะความไม่ทันตั้งตัว

“นี่สำหรับไอ้บ้ากามอย่างนาย จำไว้ผู้หญิงไทยไม่ได้มีไว้ให้นายหยามเกียรติ พลั่ก”

จากนั้นก็ปล่อยหมัดตรงๆ ย้ำไปจุดเดิมหนักๆ เน้นๆ แอนโธนี่ถึงกับหงายท้องตึง ยังมีส่งท้ายอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขาจุกจนพูดไม่ได้ จุกจนตัวงอ