8
1075 Words
8
“กุ๊กก็รักคุณอาค่ะ รักที่สุดในสามโลกเลยค่ะ”
ดวงหน้าของผู้พูดแดงระเรื่อเมื่อเอ่ยคำรักออกจากปาก โจนาธานเองก็ไม่อาจรู้ได้เช่นกันว่า “รัก” ในที่นี้ของณัฏฐลักษณ์คือความรักในสถานะใด ใช่อาหลานอย่างที่เขาเข้าใจหรือไม่ ต่างฝ่ายต่างปิดกั้นหัวใจของกันและกันดวงตาสองคู่สบกันนิ่งราวกับจะค้นหาความหมายของคำว่า “รัก” ที่หลบซ่อน เป็นฝ่ายหญิงที่หลุบตาหลบสายตาเปล่งประกายของเขา เป็นดวงตาที่ทำให้ใจสาวหวั่นไหวตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
โจนาธานและณัฏฐลักษณ์ยุติการสนทนาไปโดยปริยายเมื่ออาหารถูกนำมาเสิร์ฟ ก่อนที่ทั้งคู่จะลงมือรับประทานอาหารอิตาเลี่ยนรสเลิศ ระหว่างที่ทั้งสองกำลังรับประทานอาหารอยู่นั้น ร่างของใครคนหนึ่งก็เดินเข้ายังโต๊ะของเขาและเธอ
“สวัสดีจอน” ผู้ทักคือแอนโธนี่ เวคฟิลด์ หนุ่มหล่อเชื้อสายบรรพบุรุษผู้ดีอังกฤษ โจนาธานเหลือบตามองเพื่อนสนิทที่ถือวิสาสะทรุดกายนั่งบนเบาะใกล้กับร่างของหลานสาว แทนที่จะมานั่งเบาะตัวเดียวกับที่เขานั่งอยู่ ดวงตาของอาหนุ่มมองแอนโธนี่เขม็ง ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สนใจนั่งยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง แถมยังหันไปทักสาวสวยข้างกายอีกต่างหาก
“สวัสดีครับน้องกุ๊ก” คนถูกทักทายหันมามองชายหนุ่มรูปหล่อที่ตนไม่จักด้วยรอยยิ้มสดใส แอบสงสัยว่าเขารู้จักชื่อเธอได้อย่างไร
“สวัสดีค่ะ” ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จักเขา แต่ในเมื่อเขาทักมาเธอก็ทักทายกลับตามมารยาท
“ไอ้โทนี่ ทำไมแกไม่มานั่งกับฉัน ไปนั่งเบียดกุ๊กทำไม” โจนาธานถามเพื่อนเสียงขุ่น
“จะนั่งตรงไหนก็เหมือนกันแหละ” แอนโธนี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าฉันไปนั่งเบาะเดียวกับแก ฉันอึดอัดตายนายตัวใหญ่อย่างกับตึก นั่งตรงนี้ดีกว่าบรรยากาศก็ดี อึดอัดก็ไม่อึดอัด แถมนั่งสบายอย่างบอกใคร” หนุ่มจอมกวนไม่เลิกกวนโทสะเพื่อน ยิ่งเห็นหน้าเพื่อนสนิทเข้มจัดยิ่งชอบใจ
“แกก็ตัวพอๆ กับฉันนั่นแหละไปนั่งเบียดหลานฉันอยู่ได้ มานั่งนี่เลย” คนขี้หวงสั่งเสียงเขียว มองหน้าเพื่อนนิ่ง ส่งสายตาดุๆ ใส่แบบไม่เกรงกลัว
“แกนี่เรื่องมากจริง ฉันปวดขาขี้เกียจลุกนั่งตรงนี้แหละ และตอนนี้ฉันก็หิวมากแล้วด้วย”
พูดจบเขาก็ยกมือเรียกพนักงานของร้านมารับออเดอร์อาหาร โจนาธานกำหมัดแน่นเมื่อเห็นเพื่อนรักหันไปยิ้มกับณัฏฐลักษณ์ เวลานี้ความหวงมันทะลุพุ่งสูงติดเพดาน จนแทบจะกระอักออกมา
“แกจะไม่แนะนำให้ฉันกับกุ๊กรู้จักกันเหรอ ฉันรู้จักกุ๊กคนเดียวมันไม่ยุติธรรมนะ”
คนชอบกวนก็ยังกวนต่อไป คนถูกกวนก็อารมณ์พุ่งขึ้นเรื่อยๆ ทว่าก็ต้องเก็บกักเอาไว้เพราะไม่อยากทำอะไรไม่ดีต่อหน้าหลานสาว พานจะเสียภาพพจน์คุณอาผู้แสนดี
“กุ๊กคะ แอนโธนี่เพื่อนคุณอาค่ะ” โจนาธานจำต้องแนะนำเพื่อนสนิทของตนให้เธอได้รู้จักอย่างเป็นทางการ
“สวัสดีค่ะคุณแอนโธนี่” ณัฏฐลักษณ์พนมมือไหว้และทักทายอย่างเป็นทางการ
“เรียกคุณอาโทนี่ก็ได้นะ เป็นกันเองดีคุณอาชอบ” แอนโธนี่ต้องการให้อีกฝ่ายเรียกเขาว่า คุณอา เหมือนกับที่เรียกเพื่อนสนิท ถ้าได้ฟังคงจักจี้หัวใจพิลึก
“เรียกคุณลุงดีกว่านะกุ๊ก เพราะโทนี่แก่กว่าอาหนึ่งวัน” โจนาธานพูดเสียงหวานกับหลานสาว ก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อนสนิทที่น้ำเสียงต่างกันลิบลับ “อีกอย่างนะไอ้โทนี่ คำว่าคุณอา ฉันสงวนสิทธิ์คนเดียวโว้ย”
แอนโธนี่อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เมื่อเห็นและได้ยินน้ำเสียงของเพื่อน อันที่จริงแล้วเขาไม่สนใจหรอก ว่าณัฏฐลักษณ์จะเรียกเขาว่าอย่างไร แต่ที่อยากให้เรียกว่า คุณอา เพราะต้องการแกล้งเพื่อนจอมหวงมากกว่า แล้วดูเหมือนว่าจะได้ผลด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างโจนาธานกับณัฏฐลักษณ์ แอนโธนี่รู้มาตั้งแต่ต้น เพราะเพื่อนของเขาเล่าให้ฟังบ่อยๆ อีกทั้งยังเคยเห็นภาพถ่ายของณัฏฐลักษณ์ในกระเป๋าสตางค์ของโจนาธาน แล้วยังเคยเห็นตอนที่เพื่อนสนิทอ่านจดหมายจากหลานสาวอีกด้วย ความที่เป็นเพื่อนสนิทกันมานานทำให้แอนโธนี่รู้ว่า โจนาธานคิดอะไรกับหลานสาวบุญธรรม เพียงแต่ว่ามีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้โจนาธานไม่อาจะเปิดเผยความในใจ
“เรียกฉันหรือว่าเรียกนายว่าคุณอามันก็เหมือนกันนั่นแหละ จะเรื่องมากทำไมกันวะ”
“แต่ฉันไม่ให้กุ๊กเรียกแกว่าคุณอา แกมีอะไรไหมถ้ามีเดี๋ยวฉันจัดให้” โจนาธานพูดเสียงหาเรื่อง จ้องหน้าเพื่อนเขม็ง อยากจะลุกขึ้นไปเตะสักทีสองที
“เอาละค่ะ ไม่ต้องเถียงกันนะคะ กุ๊กจะเรียกเพื่อนของคุณอาว่า คุณโทนี่นะคะ” ณัฏฐลักษณ์สงบศึกด้วยการทำตามความต้องการของโจนาธาน
“น่ารักที่สุดเลยค่ะหลานอา” อาหนุ่มยิ้มกว้าง ยักคิ้วให้แอนโธนี่อย่างผู้กำชัย แต่มีหรือที่หนุ่มจอมกวนจะยอมแพ้
“เรียกยังไงก็ได้ครับ จะเรียกคุณ เรียกพี่ เรียกลุง หรือเรียกที่รักก็ได้ โทนี่คนนี้ไม่เรื่องมากอยู่แล้ว แต่เอ...เรียกที่รักก็ดีนะครับ มีความหมายดี”
ผู้พูดยักคิ้วให้โจนาธานที่โกรธจนควันออกหู แต่ไม่อาจจะลุกไปอัดเพื่อนได้ตามใจคิด เพราะต้องรักษาภาพพจน์ต่อหน้าหลานสาว เขาจึงใช้ปลายเท้ากระแทกไปยังขาของแอนโธนี่แทน แม่นอย่างกับมองเห็นเป้าหมายอีกด้วย
“โอ๊ย!” แอนโธนี่ร้องลั่น ใช้มือคลำตรงจุดที่โดนฝ่าเท้าเพื่อนสนิทกระแทก
“เป็นอะไรคะคุณโทนี่” ณัฏฐลักษณ์เอ่ยถามคนที่ร้องเจ็บ
“ปะ เปล่าครับ นึกว่ามีหมาหลุดจากโต๊ะอื่นเข้ามาในร้าน มันกัดขาอาน่ะครับ” ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เรียกเขาว่าอา ทว่าแอนโธนี่ก็เรียกแทนตัวว่าอา ตามเพื่อนสนิท
- Writer
