อวี่ถงค่อยๆ เปิดผ้าคลุมหน้าของเจ้าสาวออกเผยให้เห็นใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเป็นพิเศษ ริมฝีปากสีแดงชาดดูโดดเด่นรับกับใบหน้าเนียนทำเอาเขาแทบอดใจไม่ไหว เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพังความเงียบสงัดก็เข้าครอบคลุมภายในห้องหอ เหมือนคราแรกที่เข้าหอด้วยกันไม่มีผิด บทสนทนาค่อย ๆ ดำเนินไปอย่างที่มันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว แต่ทว่าแทนที่มันจะจบเพียงเท่านั้นชายหนุ่มกลับชวนสนทนาต่อ
“ฮะ ฮะ...ฮูหยิน นับแต่นี้พี่จะ จะ…ดูแลเจ้ากับท่านแม่ยายให้ ปะ…ปลอดภัย ปะ ปะ…โปรดไว้ใจพี่เถิด” เสียงทุ้มตะกุกตะกักให้สัญญาซึ่งคนฟังเพียงแค่ยิ้มออกมาเท่านั้น อาจเพราะนางเห็นเขาเป็นคนเลี้ยงม้าดังชาติก่อนที่ไม่อาจปกป้องนางได้ เขาไม่รู้จะอธิบายให้ภรรยาเข้าใจอย่างไรว่าอนาคตอันใกล้มีอันตรายยิ่งยวดรออยู่เพื่อให้นางระวังตัวมากขึ้น
“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพี่ ข้าเองก็จะทำหน้าที่ฮูหยินของท่านพี่ให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ” ดวงตาคู่สวยแฝงด้วยความรู้สึกบางอ
