ห้องทรงงาน ตำหนักชินอ๋อง
มือสากระคายที่เกิดจากการจับดาบมาเกือบทั้งชีวิตสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อได้อ่านเนื้อความในจดหมายที่เขาไม่แม้แต่จะสนใจในคราแรก แต่ยามนี้แม้สักตัวอักษรที่อ่อนช้อยสวยงามบนกระดาษเนื้อดี เขาก็ไม่สามารถลบเลือนออกไปจากความทรงจำได้เลย
'ถึงชินอ๋องหยางหนิงหลง ข้าจางเย่วชิงสตรีที่ท่านรังเกียจ วันนี้ข้าผู้นี้ผู้ที่อยู่ในกาลเวลาเดียวกันกับท่าน ขอตัดวาสนาที่ตัวข้าไม่ได้เลือกเองมาตั้งแต่ต้น แต่จางเย่วชิงไม่เคยนึกเสียใจทั้งยังดีใจเสียด้วยซ้ำ ที่นางได้แต่งงานกับท่าน ทว่าตำหนักแห่งนี้กลับกลายเป็นขุมนรกของนางกับสาวใช้คนสนิท จนยากจะลืมเลือน
ค่ำคืนไหนที่หนาวเหน็บเกินกว่าที่สตรีผอมบางจะทานทนได้ นางก็ทำได้แค่กอดตัวเองให้แน่นแล้วอดทนให้ผ่านพ้นไป ข้าวจานไหนที่เหลือเพียงน้อยนิดหรือบูดเน่า นางก็ทำได้เพียงอดทนต่อความหิวให้ผ่านพ้นไป ในทุกๆค่ำคืนนางไม่เคยได้หลับสนิทเพราะหวาดกลัวอันตรายจา
