“ไอ้!...”
ปากหยักถึงกับอ้าค้างอยู่กลางอากาศ เมื่อสายตาปะทะกับแผ่นหลังของรอสส์ ซึ่งหมอนั่นกำลังทำกิจกรรมบางอย่างกับใครบางคน ผ้าห่มผืนบางๆ คลุมลงมาจนถึงเอวสอบ กับเนื้อกายด้านหน้าซึ่งถูกยกขึ้นด้วยแขนทรงพลังทั้งสองข้าง แต่โชคร้ายก็ตรงที่เขายังไม่ทันได้เห็นคนนอนอยู่เบื้องล่างไอ้หมอนั่น เพราะมันรู้ทันถึงได้ลดร่างกายลงบดบังคนใต้ร่างจนมองแทบไม่เห็น
“เวรเอ๊ย!” รอสส์สบถเบาๆ
จู่ๆ เสียงสูดปากครางก็ถูกแทรกด้วยการสบถเช่นนั้น หยาดฟ้าจึงแต่นิ่วหน้ามอง กระทั่งชายหนุ่มก้มลงมากระซิบบอกนั่นแหละถึงได้อ้าปากค้าง สองแก้มพลันร้อนผ่าว โชคดีก่อนที่รอสส์จะถอยห่างเขาคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมกายของเธอ จึงได้แต่นอนคว่ำหน้าปกปิดอาการอับอายของตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้หรอกว่ารอสส์จะทำอย่างไรบ้าง รู้แค่เพียงเขาดูไม่พอใจนักที่ถูกขัดจังหวะ เพราะบทรักสามต้อนรับยามเช้ามันเพิ่งเริ่มและยังไม่มีทีท่าจะสิ้นสุดง่ายๆ
ผู้บริหารหน
