Her Unrequited Love

KABANATA 4

Malakas na dagundong ng kulog ang namayani sa tahimik na silid. Napaigtad na lang si Leah dahil doon. Dali-dali niyang tinapos ang ginagawa para makauwi na nang umaga. Dahil sa madilim na kalangitan, naging madilim at malamig din ang kaniyang opisina. At dahil hindi naman siya na inform na may bagyo pala, hindi siya nakadala ng mga gamit kagaya ng jacket para labanan ang lamig.

Pinatay na rin niya ang aircon pero malamig pa rin ang kaniyang pakiramdam. That's why instead of wasting more time here, Leah immediately finished her work that was supposed to take three days before it's done. Pero dahil desperada na siya na makauwi at para na rin magpahinga, nagawa niyang tapusin iyon sa loob lamang ng ilang oras.

"May bagyo pala, bakit hindi ako na inform?" kausap ni Leah sa kaniyang sarili habang naglalakad sa tahimik na pasilyo. It's currently four in the afternoon but it feels like it's already eight in the evening. Madilim na talaga ang labas at sobrang lakas pa ng ulan. Hindi naman puwede na manatili siya rito sa kumpanya dahil wala naman siyang matutulugan dito.

"Hindi ka kasi nanunuod ng balita kaya ganiyan."

Napairap na lang siya sa kawalan nang may biglang sumagot sa kaniya. Naramdaman ni Leah ang pagpatong ng isang braso sa kaniyang balikat at ang pagtabi ng kung sino sa kaniya. Even if she don't look who this person is, she already know who it is just base from that arrogant tone.

"Nanunuod ka rin ba? Pareho lang tayo sis," buwelta niya rin. Tumawa nang malakas ang tao na nakaakbay sa kaniya ngayon. Leah couldn't help but feel annoyed because of her loud laugh. Inis pero pabiro niyang siniko ang tiyan nito, making that person's body bend in half.

"Ang harsh mo ngayon ah! Hindi ka ba pinansin ni Sir Raziel?" nakangisi at nanunukso ang boses na ani ni Sally na nakaakbay sa kaniya ngayon. Kaibigan niya rin ito at kaklase nila ni Raziel noon. Alam ni Sally na patay na patay siya kay Raziel. That's why she helped her in every way possible just to make Raziel fall for her. And as expected, hindi tumalab mga tulong nito.

Hanggang sa sumuko na lang si Sally at napagpasiyahan na maghanap ng boylet. And then, she saw Paulo and fell for him. Hindi niya alam kung ano ba ang relasyon ng dalawa. Well it's not like she cares at all. All she cares about is Raziel and Raziel alone.

"Shut up, pinansin niya ako." Leah couldn't help but feel boastful all of a sudden. Hindi pa rin pala niya nasasabi kay Sally ang nangyari kagabi at ang pagtawag ni Raziel sa kaniya para itali ang necktie nito. She's kinda excited to tell Sally all about it but because it's still raining and this time isn't really the nice time to say something like that, she passes.

Tumaas ang kilay ni Sally na para bang hindi ito naniniwala sa kaniya. Hindi naman niya masisi ang babae kung bakit ganito ang reaction nito. In the past, Raziel never pay attention to her except when it comes to work or something. But this time is different. Leah felt like Raziel is slowly getting influenced by her alindog already.

"Sure ka ba diyan? Scam ka ate sis eh," Sally mumbled with a huge frown on her face. Blangko ang mukha na tumango lang siya. Nawalan na ng gana dahil sa sinabi nito na scam siya.

"It's true you know?" Lumiko sila sa kabilang side at kaagad na sumalubong sa kanila ang mga iba pa nilang katrabaho. Naghihintay rin ang mga ito na tumila na ang ulan. Leah looked around and found her target just meters away from her. Naglakad siya papalapit doon pero hindi ganoon ka lapit sa punto na mapapansin na siya nito.

"By the way, hindi mo ba kasama si Paulo?" tanong ni Leah nang maalala ulit ang kaibigang lalaki. Malapit lang ang bahay ni Paulo at ang bahay niya. Makikisakay sana siya sa lalaki dahil hindi naman niya dinala ang kotse niya. Nakakatipid din kasi siya ng gasolina kung makikisabay na lang siya sa kaibigan.

Nagkibit balikat si Sally at may kung anong hinanap sa loob ng bag nito. Tumingin na lang si Leah sa harap. Hindi na ganoon ka lakas ang ulan kaya ang iba nilang katrabaho ay nagsimula nang lumabas sa gusali. While looking at them, Leah's face suddenly became sullen just like the weather. Bumaling siya kay Sally na ngayon ay may hawak-hawak na na maliit na payong.

"May payong ka pa ba?" she asked and glared at the small umbrella. Hindi puwede na makisabay dahil kasya lamang iyon sa isang tao. Tiyak na kapag gamitin nilang dalawa ni Sally iyon ay baka sila pang dalawa ang mabasa. Umiling-iling si Sally na mas lalong nagpahaba sa kaniyang eskpresyon.

"Wala na sis. 'Yan kasi, magdala ka kasi ng payong palagi," Sally scolded her and js now getting ready. Napahawak na lang si Leah sa kaniyang noo. Kaunti na lang sila natitira rito sa lobby dahil umuwi na ang may mga payong. Naramdaman ni Leah na may dumaan sa kanilang likod pero hindi niya iyon pinansin.

"Sige una na ako ha? Tawagan ko na lang si Paulo para sunduin ka."

Walang naging choice si Leah kung hindi ang tumango na lamang. Nagpaalam na si Sally na umalis kaya hito siya ngayon, siya na lang ang natira. Tumingin ulit si Leah sa paligid at nalaman na tatlo na lang pala sila dito. At kahit na hindi siya mag tanong, alam niya na ang dalawa na kasama niya ay wala ring mga payong.

Imbes na manatili sa loob, nakapag desisyon ni Leah na sa labas na lang maghintay. When she got outside, the rain started pouring hard again. Leah could only sigh in annoyance. Kung alam lang niya na may bagyo pala e hindi sana nag dala na siya ng isang malaking payong, raincoat at boots. Hindi naman din kasi siya nag-isip na uulan ba dahil kaninang umaga ay sobrang maaraw.

Ha… climate change and it's finest. If only she watches the news then perhaps–

"Eh? Sir Raziel?" gulat na untag ni Leah nang makita ang lalaki na laman ng kaniyang puso na nakatayo ilang metro mula sa kaniya. Mukhang naghihintay rin ang lalaki na tumila ang ulan kagaya niya. Walang salita na lumapit si Leah sa kinaroroonan nito. When Raziel notices her presence, his pair of bushy eyebrows are suddenly brought together.

"Why are you still here?" malamig na tanong ng lalaki kay Leah. Ngumisi si Leah na parang isang timang.

"Ah, I don't have an umbrella…" mahinang sagot naman ni Leah kay Raziel. Leah looked down while lightly tapping on the ground with her heel, making Raziel's forehead wrinkled even more.

Why can't she look at me?

Tanong ni Raziel sa kaniyang sarili. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya mahanap ang sagot sa katanungan na iyon. Kahit na anong pilit na hanap niya ay wala pa ring siya kahit ni isang sagot na nahanap. Hanggang sa tumigil na lang siya kakaisip. Raziel looks at the sight in front of him. It's raining so hard. At dahil malayo ang main road sa kaniyang kompanya, walang kahit ni isa silang taxi na nakikita.

He actually doesn't need a taxi. He has his own personal car but then, he has a reason while he's waiting for the rain to stop like Leah right now…

"By the way sir, wala ka po bang payong? I think there's an umbrella inside your office," Leah suddenly asked, which made Raziel flinch. Napatingin ang lalaki kay Leah at kinalma ang sarili.

"Yes…" he lied, obviously. May payong doon sa loob ng kaniyang office pero binigay niya iyon sa isa niyang tauhan kanina. There's a reason why he doesn't have an umbrella right now. That's because he heard the conversation between Leah and her friend earlier. Walang payong ang babae at narinig niya na magpapasundo raw ito sa lalaki na kaibigan nito.

When he heard that, he couldn't help but do dumb things. Such as giving his umbrella to someone else so he can also wait until the rain stops just like Leah. Ang tanga niya sa part na iyon but he can't do anything when his body, specifically his brain, starts to act like this.

If it weren't for that night, he wouldn't have felt something like this towards Leah.

"Really? Then we should wait for the rain to stop then!"

Raziel stopped when he saw the excitement in Leah's amber eyes. She looks happy. For some reason, Raziel suddenly felt an unknown emotion on his chest.

I guess staying here wasn't bad at all…

After how many hours, the rain finally stops! Masaya si Leah dahil sa wakas ay makakauwi na siya pero kalahati rin sa kaniya ay malungkot. It only means that she needs to part her ways to Raziel, now that the rain has stopped. Kung puwede lang, gusto niyang kasama ang lalaki hanggang sa mamatay siya.

"Sir Raziel, may masasakyan ba kayo?" tanong ni Leah at nilibot ang paningin nang hindi makita ang mamahaling kotse ni Raziel. Raziel, who was busy on his phone, looked at her and nodded his head. Nilagay ng lalaki ang cellphone nito sa pocket ng pants at umalis. Naiwan mag-isa si Leah. Malulungkot na sana siya nang nakalipas ang ilang minuto, may nakita siyang isang pamilyar na mamahaling kotse na papalapit sa kaniyang kinatatayuan. Huminto ang kotse na iyon sa kaniyang harap at bumakas ang binatana. Raziel's face welcomed her gaze.

"Are you still going to wait for a taxi?" Leah didn't expect him to ask that, making her feel surprised a bit. She smiled faintly at him and nodded her head.

"Yes…"

She just got a message from Paulo that he won't be able to fetch her. Nasira raw kasi ang tulay roon sa lugar nila kaya hindi madaanan. No choice siya kung hindi ang mag hotel na lang ng ilang gabi. Hindi naman kasi siguro agad-agad naayos ang tulay 'di ba?

Nakasalubong ang dalawang makapal na kilay ni Raziel dahil sa kaniyang sinabi. Well, she understands why he suddenly frown like this. Alas otso na ng gabi at kahit na maaga pa, hindi pa rin maganda na sumakay ng taxi sa gabi. Lalo na at sa mga nagdaang araw ay maraming mga babae ang nawala habang sakay sa taxi.

Maybe Raziel also heard that news, that's why he's suddenly being like this.

"Didn't you hear about the news?" Raziel asked in disbelief. Leah couldn't help but smirk for some unknown reason.

"I did?" mapaglarong sagot niya. Ang mukha ni Raziel ay mas lalong nag-iba. Gustong tumawa nang malakas ni Leah dahil doon. Kakaiba ang ekspresyon ni Raziel sa punto na hindi niya mapigilan makaramdam ng aliw.

"You heard about it yet why are you still trying to ride one?" parang nawawalan ng pasensya na tanong nito. Hindi na napigilan ni Leah ang kaniyang sarili at humalakhak. Mas lalong nalukot ang buong mukha ni Raziel. Leah ignored him and continue laughing. Masakit ang tiyan na pinahid ni Leah ang mga luha sa gilid ng kaniyang mga mata.

"Are you done?" matabang ang boses na tanong ni Raziel. Ngumisi lamang si Leah at masayang tumango-tango. Raziel snorted. Iwan ba niya, but seeing Raziel's frustrated expression earlier makes her happy. He was so adorable. Parang gusto niyang ipasok si Raziel sa kaniyang bulsa at dalhin sa kaniyang bahay.

"I'll be fine sir." Leah smiled. Hindi naman siya natatakot. Kung may gusto mang gumawa ng masama sa kaniya, kaya niyang ipagtanggol ang sarili. Raziel might be really worried for her because he was acting like this. Napakurap-kurap si Raziel kalaunan ay nagpakawala ito nang malalim na hininga. Nag-iwas ito ng tingin. Akala ni Leah ay paandarin na ulit nito ang kotse pero nagulat na lang siya nang magsalita ito.

"Why don't you ride with me? Hatid na kita sa bahay mo," aya nito habang hindi pa rin makatingin sa kaniya. Napasinghap na lang si Leah at napakurap-kurap. She listened to her racing heart forming again another rhythm.

"I-I can't go home, sir. Nasira ang tulay sa lugar namin…"

Hindi alam ni Leah pero bigla na lang siyang nalungkot dahil doon. She really wants to ride with Raziel but that won't happen since she won't go home…

But that sadness she felt was immediately blown away when Raziel, with his signature emotionless and a god-like expression uttered words she never expected to hear.

"Then just stay at my house until you can now go back."