ซือเหม่ยหลันภรรยาของชายอาภัพแห่งหมู่บ้านป่าท้อ

บทที่ 3

ก่อนหน้านั้นที่สองแฝดยืนมองพี่สะใภ้ขุดหลุมด้วยความสงสัยจึงพากันถามนางว่ากำลังทำอะไร

"ท่านขุดหลุมทำไมขอรับพี่สะใภ้" เฉิงเย่ตงถามด้วยความสงสัย

"อ้อข้ากำลังจะขุดหลุมดักปลาแบบใหม่ดูพวกเจ้าจำเอาไว้นะว่าพี่ทำอะไรบ้าง" พอขุดได้ตามที่ต้องการแล้วห้าหลุม นางจึงพาสองแฝดไปขุดเอาโคนที่ทับถมกันจนออกสีดำ มีกลิ่นเหม็นแล้วนำมาลูบทำทางให้ปลาที่ได้กลิ่นโคนเน่าอยากหาที่อยู่ใหม่จะพากันว่ายน้ำตามกลิ่นโคลนมาแล้วพวกมันจะตกลงไปในหลุมที่เราขุด นางเอามีดตัดกิ่งใบไม้มาปิดปากหลุมกันทั้งคนทั้งสัตว์มาเห็นปลาที่พากันตกลงไปและพวกมันจะนอนรอเราอยู่ตรงนี้

"เอาละพวกเจ้ามาลองทำเหมือนพี่ทำดูสิว่าหลุมของใครจะมีปลาขึ้นมาตกลงไปเยอะที่สุด ตอนที่เราลงเขาจากไปเก็บผักป่ากันแล้วเราค่อยมาดูกันว่าจะได้ปลาไปย่างให้พวกเจ้ากินรอบค่ำสักตัวไหม แต่ถ้าแน่นอนที่สุดเราต้องมาดูรอบเช้าเพราะปลามันจะชอบลงหลุมตอนกลางคืนมาก กว่า" นางหาสิ่งกระตุ้นใจให้เด็กทั้งสองทำตามและสอนพวกเขาไปด้วย

"ดีขอรับ/ดีเจ้าค่ะพี่เหม่ยหลัน"

"ถ้าเช่นนั้นข้าขอขุดอีกหนึ่งหลุมพวกเราจะได้คนละสองหลุมพอดีเลยนะขอรับแล้ววันรุ่งขึ้นพวกเราจะมาดูพร้อมกันดีไหมขอรับพี่สะใภ้"

เฉิงเย่ตงนั้นดีใจมากที่ได้ความรู้ใหม่ๆจะได้หาอาหารเข้าบ้านช่วยพี่ชายเพราะพี่สะใภ้บอกว่าเนื้อปลานั้นนางมีวิธีทำให้พวกมันไม่คาว และนางบอกเจ้ากอใบแหลมนั้นนางเรียกมันว่าตะใคร่จะทำให้ปลาไม่คาวและมีกลิ่นหอมนำไปทำปลาตากแห้งเอาไว้กินหน้าหนาวได้อีกนานด้วย

สองพี่น้องนั้นตั้งใจฟังในสิ่งที่พี่สะใภ้ใหญ่สอนทุกอย่างที่บอกกล่าวระหว่างเดินออกจากบ้านของพวกเขามาด้วยความดีใจ จากตอนแรกกลัวนางจะรังเกียจพวกตนที่แต่งให้พี่ใหญ่ เพราะเห็นนางร้องไห้จนหลับบนเกวียนที่พี่ใหญ่ยืมท่านลุงกู้จางเถียนไปรับนางมาจากอีกหมู่บ้านหนึ่งเมื่อวานนี้ เพื่อจะให้อยู่เป็นเพื่อนและทำงานบ้านช่วยพวกตนยามพี่ใหญ่ขึ้นเขาไปล่าสัตว์กับพี่ชายกู้จางเหว่ย หลายวันกว่าจะลงมาพี่ชายจะได้ไม่เป็นห่วงเขากับน้องสาวที่อยู่บ้านตีนเขากันตามลำพังกับน้องสาว ทุกครั้งที่พี่ใหญ่ขึ้นเขาแต่ไม่กล้าไปนอนนานแค่หนึ่งคืนเท่านั้น

"ข้าทำเสร็จแล้วขอรับพี่สะใภ้ใหญ่" เฉิงเย่ตงทำตามที่นางสอนทุกอย่างแล้วยิ้มด้วยความภาคภูมิใจที่ตัวเองมีส่วนช่วยพี่ชายหาอาหารเพิ่ม

"เก่งมากตงเอ๋อร์เอาไว้เราลงมาจากเขาแล้วจะมาดูหลุมปลากันอีกที ตอนนี้พาพี่ไปหาผักป่าบนเขามาทำอาหารรอบเที่ยงกันดีหรือไม่ แล้วบางทีพี่จะพากินอะไรบนเขานั้นเลยดีไหมมันต้องมีสักอย่างที่เรากินได้สิ" นางมั่นใจกับความอุดมสมบูรณ์ที่มองเห็นด้านหน้าเพราะยังอยู่ช่วงหน้าฝน เหมือนว่าพื้นดินนั้นชุ่มฉ่ำไม่น้อยนางเชื่อว่าเห็ดป่าจะต้องเยอะมากแน่ๆถ้ารู้จักว่าอะไรกินได้ย่อมไม่อดตายอย่างแน่นอน นางคิดในใจและเก็บเอาพริกที่เจอกับใบมะกรูดไปด้วยรวมถึงตะใคร่พอประมาณเพื่อเจอของที่จะใส่ด้านบนเขา

"พวกเจ้าสองคนมาเดินด้านหลังพี่ พี่จะเดินนำหน้าพวกเจ้าเอง พี่มีมีดไม่ต้องกลัวพี่จะปกป้องพวกเจ้าเองพี่จะเดินตามทางที่พี่ใหญ่ของเจ้าเดินไปที่บนเขานั้นละจริงไหม"

เพราะชายหนุ่มเดินขึ้นเขาเป็นประจำทำให้เป็นทางตัวคนเดินไปจนถึงบนเขา ตลอดที่เขาย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านป่าท้อแห่งนี้เกือบสองปีตามคำบอกเล่าของสองแฝด

"ขอรับ/เจ้าคะพี่เหม่ยหลัน" เด็กสองคนดีใจมากที่พี่เหม่ยหลันปกป้องพวกเขาสองพี่น้องเหมือนกันกับพี่ใหญ่เลยสองพี่สองยิ้มให้กัน แล้วเดินตามหลังนางไปด้วยรอยยิ้มที่พี่เหม่ยหลันนั้นใจดีกับตนทั้งสองคนพี่น้องกำพร้าไม่เหมือนคนในหมู่บ้าน

เดินตามกันมาสองเค่อก็ถึงเชิงเขาที่มีผักป่ามากมายแทงยอดตามทั่วผืนดินทั้งผืนป่า สร้างความดีใจให้ซือเหม่ยหลันกับสองแฝดสองพี่น้องจะเก็บเฉพาะที่เขารู้จักตามที่พี่ใหญ่บอกเพียงเท่านั้น ทั้งที่ผักมีอีกมากมายหลายชนิดที่คนในยุคนี้ยังไม่กล้ากิน หอมป่า กระเทียมป่านั้นมีให้เห็นตามทางเดินขึ้นเขามา ซือเหม่ยหลันจะต้องขึ้นมาเก็บทุกวันอยู่แล้วนางจะนำไปดองเก็บเอาไว้กินและขายในเมืองแต่คงต้องรอสามีกลับจากขึ้นเขาไปล่าสัตว์ก่อนคงอีกหลายวัน แต่นางจะต้องขุดเอาหัวมันไปตากไว้ปรุงอาหารและดองเอาไว้ให้เขาชิมสักสิบให ถ้ามีที่ใส่นะต้องไปดูว่าในบ้านมีใหให้นางใส่ผักดองไหม บางทีนางจะให้ลุงกู้จางเถียนไปสั่งมาให้ก่อนก็ได้ แต่มีตำลึงหรือเปล่านะนางยังไม่ได้ตรวจดูห่อผ้าที่นางไปขุดสมบัติของมารดา ตอนออกมาจากหมู่บ้านเก่าที่นางจากมาเลย นางได้นำไปฝังเอาไว้จากตัวบ้านมาพอสมควรหลังจากแม่เลี้ยงตรวจห่อผ้านางไม่มีอะไรแล้วจึงไปเอามา บิดากับนางนั้นรู้กันเพียงสองคนว่ามีกล่องที่ท่านแม่เก็บเอาไว้ให้และนางไปฝังมันเองกับมือสมน้ำหน้านังแม่เลี้ยงของร่างเดิม ที่ไม่รู้ว่านางนั้นซ่อนสมบัติของท่านแม่เอาไว้ก่อนที่ท่านพ่อจะแต่งแม่เลี้ยงเข้าบ้าน ตอนนางใช้เล่ห์เหลี่ยมวางยาบิดาของนางจนต้องแต่งนางเข้าบ้านอย่างจำใจ เอาไว้เดี๋ยวกลับไปค่อยดูตอนค่ำก็ได้นางคิดในใจและสอดสายตาหาเห็ดป่าที่ต้องการดีกว่าในตอนนี้

นางบอกให้สองแฝดเก็บยอดผักป่าที่นางเห็นและเห็นแล้วสอนเด็กสองคนว่า

"มันกินได้และอร่อยมากเดี๋ยวพี่สะใภ้จะทำอาหารให้กินไม่ต้องกลัวมันไม่มีพิษอะไร"

พี่เหม่ยหลันบอกกินได้ทุกอย่างสองแฝดก็เชื่อฟังนางเป็นอย่างดี

ในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าจนเจอเจ้าเห็ดโคนที่อร่อยดูสิออกจนเต็มพื้นดินและยังดอกตูมๆขาใหญ่และยาวหึๆ

"ตงเอ๋อร์ซิงเอ๋อร์มาดูนี้เร็วเห็ดนี้คือเห็ดโคนมันอร่อยมากเนื้อหวานมาก แกง ย่าง ตำน้ำพริกได้หมดเลยมาช่วยพี่สะใภ้ขุดใส่ตระตร้าใบใหญ่นี้มื้อเที่ยงเราจะย่างเห็ดกินกันบนเขานี้ละ" นางบอกสองแฝด

"ขอรับ/เจ้าค่ะพี่เหม่ยหลัน" สองแฝดดีใจมากที่เห็ดเห็ดที่พี่สะใภ้บอกว่ามันกินได้และอร่อยมากพวกเขาช่วยกันขุนใส่ตระกร้าอย่างดีใจเพราะถ้ามีอาหารเพิ่มนั้นคือท้องจะไม่ร้องหิวยามค่ำคืน

"พี่เหม่ยหลันคือดาวนำโชคของครอบครัวของพวกเรานะพี่รอง" นางคุยกับพี่ชายด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสามคนช่วยกันเก็บเห็ดโคนจนเต็มตระกร้าใหญ่อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อยจนหมด นางให้สองแฝดนั่งดื่มน้ำล้างหน้าล้างตาที่ข้างลำธาร ซือเหม่ยหลันก่อกองไฟนำเห็ดไปล้างในลำธารก่อนรอให้ไฟมีถ่าน นางใช้มีดตัดไม้แล้วเหลาให้แหลมเพื่อจะใช้แทงปลามาย่างกินมื้อเที่ยงกันกับเห็ด นางได้ตอกเสาไม้ทั้งสี่ทิศทำย่างปลา ย่างเห็ดเอาไว้เขี่ยถ่านไฟออก นำเห็ดไปย่างก่อนจะถือไม้แหลมเดินไปในลำธารมองหาปลาตัวใหญ่สำหรับมื้อเที่ยงกับสองแฝดที่นั่งเฝ้าเห็ดย่างรอนาง