บทที่ 15
1430 Words
"เอ่อพี่ชายจางเหว่ยแบกท่านพี่ไหวหรือเจ้าคะท่านไม่ได้บาดเจ็บมากใช่หรือไม่" นางถามเพื่อนสามีที่จะช่วยแบกเพื่อนขึ้นหลังไปส่งที่บ้านนี้ใกล้จะถึงแล้ว
"ข้ายังไหวไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมายมาเถอะเย่หรงจะได้พักผ่อนเร็วๆเข้า"
เดินมาด้านหน้าสามีของนางแล้วย่อตัวลงนางจึงประคองสามีขึ้นหลังเพื่อนของเขา
"ขอบใจเจ้ามากน้องหญิงที่เป็นห่วงพี่" เย่หรงเอ่ยขึ้นพอนางประคองเขาแล้วเดินตามหลังพร้อมช่วยสองแฝดยกตระกร้าตามหลังมาติดๆ
"เย่หรงที่เจ้าบอกว่าเมียของเจ้าจะรังเกียจในตัวเจ้าหรือไม่ เมื่อกี้คงพอจะทำให้เจ้าหายข้องใจแล้วกะมังกอดกันกลมซะขนาดนั้นข้าดีใจด้วยละ" จางเหว่ยคุยเบาๆกับเพื่อนตอนแบกเพื่อนไปที่บ้าน
เย่หรงไม่ตอบเขาหันมองไปทางด้านหลังเห็นนางกับน้องทั้งสองสะพายตระกร้าตามหลังมา อกข้างซ้ายของเขาเต้นระรัวตอนที่นางกอดประคองเขาเอาไว้กลิ่มกายของนางหอมกรุ่นติดปลายจมูก ไอ้เพื่อนบ้าหาว่าเขากอดกันกับนางจนกลมดิก ที่แน่ๆนางต่างหากที่กอดเขาแนบสนิทหึเขาได้สัมผัสทุกส่วนของนาง แค่คิดเขาหน้าหน้าแดงแล้วก้อนนุ่มๆที่เบียดหน้าอกแกร่งของเขานั้นคือหน้าอกของนางอย่างแน่นอน แนบชิดจนเขารู้สึกได้ทุกอย่างนางสบตาถามเขาด้วยความห่วงใยไม่รังเกียจเลยสักนิดที่ส่งออกมาจากสายตาสดใสคู่นั้นเขายกยิ้มที่มุมปาก
จางเหว่ยพาเพื่อนมาถึงแคร่ไม้ที่หน้าบ้านเขาวางเพื่อนลงก่อนจะนอนลงหงายจนเต็มหลังเพราะเหนื่อย
"ตัวหนักชะมัดเลยเจ้าเย่หรงแค่ข้าแบกใกล้ๆเองนะถ้าแบกลงเขาข้าคงขาดใจตายเลยวะ" เขาบอกเพื่อนที่นั่งข้างๆด้วยรอยยิ้ม
"ขอบใจมากจางเหว่ยพักก่อนเถอะแล้วค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อไป" พอดีกลับสามคนเดินตามหลังมาถึงเฉิงเย่ตงกับเฉิงเย่ซิงรีบไปตักน้ำมาให้ทั้งสองหนุ่มดื่มทันที ซือเหม่ยหลันจึงยกน้ำมาให้สามีล้างหน้าล้างตาจะได้กินข้าวเที่ยงด้วยกัน
"ท่านพี่ล้างหน้าเสียหน่อยจะได้สดชื่นจะได้กินข้าวกันท่านด้วยนะพี่ชายจางเหว่ย" นางบอกเพื่อนของสามี
"ขอบใจเจ้ามากนะน้องหญิง" เฉิงเย่หรงตอบนางก่อนที่เขาจะล้างหน้าตามที่นางบอก
"ขอบใจเจ้ามากข้าจะเดินไปล้างเองที่ถังน้ำว่าแต่พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ที่ด้านประตูหลังบ้านละ" เขาถามภรรยาของเพื่อนกับเด็กสองคนที่รีบวิ่งมานั่งข้างๆพี่ชายด้วยความเป็นห่วงน้ำตายังคลอหน่วยอยู่เลยพอเห็นสภาพของพี่ชาย
"อ้อพวกข้าพากันกันไปปลูกต้นอ่อนของผลไม้ที่ขุดมาจากบนเขาเจ้าค่ะหลังจากที่หว่านเมล็ดผักเรียบร้อยแล้ว" นางตอบเพื่อนสนิทของสามีไปนางนำถังน้ำมาวางอีกอันให้สามีล้างเท้านางจะหาผ้ามาพันขาให้เขาจะได้ไม่เจ็บมากเวลาต้องลงน้ำหนักยามเดิน
"ล้างเท้าก่อนนะเจ้าคะท่านพี่ข้าจะพันผ้าให้ท่านจะได้ไม่เจ็บมาก" นางบอกแล้วยกขาเขาขึ้นลงถังน้ำไปล้างให้อย่างไม่รังเกียจถอดรองเท้าเก่าๆออกให้เขาก่อนเฉิงเย่หรงรีบจับมือนางเอาไว้พอนางจะล้างขาให้เขา
"เอ่อข้าทำเองได้" เขาตอบนางอ้อมแอ้มเสียงเบาๆเพราะเกรงใจนางที่จะล้างเท้าให้เขาถึงแม้ว่าเมื่อวานเขาจะอาบน้ำไปแล้วเมื่อวานตอนค่ำที่น้ำตกบนเขากับจางเหว่ยแล้วก็ตาม
"ท่านพี่อยู่เฉยๆสิเจ้าคะข้าจะล้างเอง" นางดุชายหนุ่มที่จับมือนางเอาไว้
"มันสกปรกข้าล้างเองก็ได้" เขาบอกนางเบาๆเพราะอายที่นางต้องมาล้างเท้าให้
"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านทำไม่ถนัดหรอกนั่งเฉยๆก็พอ"
นางบอกแล้วรีบล้างเท้าให้สามีจนเสร็จเรียบร้อยเย่หรงแอบมองภรรยาล้างเท้าให้ตัวเองเงียบๆเก็บทุกรายละเอียดของนาง ในยามที่นางเผลอหน้าตาของนางถึงจะไม่สวยมากจนล่มเมืองแต่นับว่าเป็นคนที่สวยจนคนเห็นมองเหลียวหลัง ถึงแม้จะผอมไปหน่อยจมูกเชิดขึ้นออกไปทางรั้นไม่น้อยริมฝีฝากปากบางออกสีแดงเรื่อใบหน้าเนียนไร้สิวฝ้า ทำให้ใจแกร่งเต้นระรัวอีกครั้งเราไม่สบายหรือเปล่าวะ สองแฝดก็คุยจ้อข้างพี่ชายกับพี่สะใภ้และไม่ยอมไปไหนเพราะเป็นห่วงพี่ชายนั้นเองนางจึงไม่ได้ว่าอะไร
จางเหว่ยเดินมาเห็นถึงกับยืนมองห่างๆที่เห็นภรรยาของเพื่อนสนิทดูแลสามีด้วยความใส่ใจ เขาต้องดีใจกับเพื่อนอยู่แล้วที่ภรรยาที่ดีที่เต็มใจดูแลสามีที่บาดเจ็บกลับมา
เขาจึงยืนมองอยู่เงียบๆอยู่ห่างๆยังไม่เดินเข้าไปขัดคอเพื่อนที่กำลังแอบมองภรรยาตัวเองหูแดงไปหมด ถ้าเขาเดินเข้าไปตอนนี้คงจะขัดจังหวะผัวเมียรอสักครู่ก็แล้วกันจางเหว่ยคิดก่อนจะมองไปด้านหลังบ้านของเพื่อนที่ตอนนี้ไม่รกหญ้า แต่เหมือนจะมีการปลูกอะไรไปจนหมดแล้วเมื่อก่อนเห็นมีที่ปลูกผักนิดหน่อยเองนี้นาเลยไปด้านหลังแปลงผักยังไม่เห็นเย่หรงปลูกอะไร แต่นี้ที่มองเห็นว่าขึ้นแปลงผักและปลูกไปแล้วด้วยภรรยาของเย่หรงขยันไม่เบา
หลังจากล้างเท้าให้สามีจนเสร็จใช้ผ้าที่นางนำออกมาจากในห้องเช็ดให้แห้งแล้วพันเท้าด้วยผ้า แต่ก่อนที่นางจะพันได้ใช้ยานวดในมิติที่โกยใส่กล่องไม้ยุคนี้นางดึงขาเขาให้เข้าที่ก่อนจะนวดยาให้ ตอนที่นางดึงเย่หรงถึงกับร้องโอ๊ยเลยทีเดียวนางบอกเจ็บนิดเดียวแต่เล่นดึงตอนเขาเผลอจึงได้เสียงหัวเราะกลับมาด้วย ยาที่นางทาให้มันออกเย็นแต่นวดแล้วมันออกร้อนวาบๆทำให้รู้สึกหายปวดที่แขนนางก็ทายาพันผ้าให้เขาจนเสร็จแล้วลุกขึ้นบอกให้เขานั่งพักต่อ
"เอาละพี่จะไปอุ่นอาหารมาให้พี่ใหญ่กับทุกคนได้กินกันพวกเจ้านั่งเป็นเพื่อนพี่ใหญ่ไปก่อนนะ" นางบอกสองแฝด
"ข้าไปช่วพี่เหม่ยหลันเจ้าค่ะ"เฉิงเย่ซิงลุกตามหลังพี่สะใภ้ไป
ก่อนที่นางจะเดินเข้าครัวไปเย่หรงได้แต่มองตามหลังนางไปอย่างเหม่อลอยก่อนจะได้ยินเสียงเพื่อนกระแอมไอมาด้านหลังบ้าน
"ไงถึงกับมองตามหลังภรรยาตาละห้อยเลยหรือเย่หรง" จางเหว่ยแหย่เพื่อนสนิท
จึงได้สายตาพิฆาตแทนกลับไป
สองแฝดเห็นว่าพี่ชายจางเหว่ยมาแล้วก็ลุกขึ้นขอไปช่วยพี่เหม่ยหลันในครัวก่อนที่อาหารจะทยอยมาขึ้นโต๊ะหลายอย่างทุกคนกินด้วยความอร่อย
พออิ่มแล้วจางเหว่ยรีบลุกจะกลับบ้านไปหาบิดาให้ตามคนไปช่วยหามหมูลงมาจากเขา
"ข้าคงต้องรีบไปบ้านหาท่านพ่อตามคนไปช่วยหามหมูลงจากเขาแล้วละเย่หรง เจ้าก็นอนพักผ่อนเถอะที่เหลือข้าจะจัดการเองหมูตัวใหญ่จะขายให้ชาวบ้านตามที่พวกเขาจะซื้อได้ หรือจะนำข้าวมาแลกก็ได้อีกตัวเราจะแบ่งกันเอาไว้กินตามที่คุยไว้กันตกลงนะข้าไปละเดี๋ยวจะค่ำมืดเสียก่อน"
พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปยกตระกร้าขึ้นสะพายหลังเข้าหมู่บ้านเลยมีเย่ตงเดินตามหลังไปส่งก่อนจะปิดประตูแล้วเดินมาหาพี่ชายกับทุกคนในบ้าน
- Writer
