กำราบรัก 17
เนื่องจากสถานที่นัดและโรงแรมห่างกันพอสมควรจึงใช้เวลาในการเดินทางเกือบหนึ่งชั่วโมงครึ่ง กรหันมองด้านหลัง ตั้งใจจะถามว่าท่านประธานของเขาต้องการอะไรเพิ่มเติมรึเปล่าแต่ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ากลับทำให้เขายิ้มออกมา ตัดสินใจไม่รบกวนเจ้านายดีกว่า
ทีโอบกอดคนตัวเล็กซึ่งกำลังหลับปุยอยู่บนตักไว้ไม่ให้ตก เอาคางเกยหัวเธอไว้พลางเช็คงานจากโทรศัพท์ในมือไปด้วย
“อื้อ พี่ที ยังไม่ถึงหรอ”
ดวงตากลมโตกระพริบขึ้นลงเพื่อปรับแสงก่อนจะยันตัวขึ้นจากตักแกร่ง มองไปรอบๆ
“นอนต่อก็ได้ เดี๋ยวปลุก”
“ไม่เป็นไรค่ะ กลัวพี่ทีเหน็บกิน”
“ไม่ทันแล้วล่ะครับ”
กุญแจซอลยู่ปาก ค่อยๆคลานลงจากตักที ย้ายไปนั่งบนเบาะแทน
“ไม่ได้หนักขนาดนั้นสักหน่อย”
“บ่นอะไร หึ”
“ไม่ต้องมาหง มาหึเลย ขนลุก”
“ขนลุกหรือใจสั่นกันแน่”
“หนูซอลไม่คุยกับคุณทีแล้ว ><”
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงร้าน mocha ร้านนี้เป็นร้านคาเฟ่ติดทะเล บรรยากาศ
