Hindi ko na maiwasang mapanganga dala ng labis na paghanga sa ganda ng silid at karangyaan nitong taglay nang patuloy pa akong humakbang. Pakiramdam ko ay panaginip lang ang lahat ng nangyayari. At hindi ko alam na ang ganito kagandang lugar ay tunay na nag e-exist. Pakiramdam ko tuloy ngayon ay natupad na ang aking pangarap noon na yumaman at makapasok sa mamahaling hotel. Iyon nga lang ay hindi malinis ang dahilan kung bakit nasa loob ako ng silid na kagaya nito. Ganunpaman ay hindi noon nagawang patayin ang apoy ng aking excitement. Umusbong pa ito at natabunan ang mga negative thoughts.
“Is this real?” mahinang bulong ko na para bang ayaw kong basagin ang katahimikan sa lugar na patuloy lang na kumakapal, at ang pagsasalita doon ng malakas ay mortal na kasalanan kapag aking ginawa. “
