Pinili ko na lang ang tabihan siyang mahiga sa kama hindi dahil gusto kong mabaunan na naman kung hindi dahil gusto ko ‘ring magpahinga dahil pakiramdam ko ay napagod din ako sa aming ginawa. Sino bang hindi? Pakiramdam ko nga ay naubos ang aking lakas sa aming pinaggagawa. Ikaw ba naman ang labasan ng maraming pawis sa katawan na parang naligo ka, hindi ka makakaramdam ng panghihina? Mahina na akong natawa sa aking mga naiisip. Wala sa sariling ipinilig ko ang ulo, maliit na doong napangiti habang marahang kinakagat ang pang-ibabang labi. Puro ka pa rin talaga kalokohan, Senda. Kailan ka ba magtitino ha? Umayos ka nga! Nilingon ko na siya na prenteng nakahiga na doon yakap ang isang unan. Patuloy na pumupungay ang kanyang mga mata, halatang kaunti na lang ay hihilahin na ng antok na narar
