2วันต่อมา...
Copter Talk
"ของขวัญ"
ผมตะโกนเรียกของขวัญตรงบันได แม่งเอ้ยขนาดวันหยุดแท้ๆยังจะตื่นเช้าอีก แทนที่จะตื่นแล้วนอนอยู่ข้างๆผม ไม่ได้เรื่องจริงๆเด็กคนนี้
"คะ คุณคอปเตอร์มีอะไรจะใช้ขวัญคะ"
ผมกวักมือเรียกของขวัญให้ขึ้นมาข้างบน
"มานี่"
ของขวัญวิ่งขึ้นมาอย่างรีบจนเกือบลงจะล้มลงบันได ผมตกใจรีบวิ่งลงไปอุ้มขึ้นมา
" บ้าเอ้ย เดินดีๆได้ไหมห๊ะ ทำไมชอบทำให้เป็นห่วง"
"คะ เมื่อกี้คุณคอปเตอร์บอกว่าเป็นห่วงขวัญเหรอคะ"
ของขวัญโอบรัดรอบคอผมแล้วจ้องตาผมนิ่ง
"ปะ เปล่า ก็แค่ เอ่อ กลัวเธอมาตายที่บ้านฉันไง ฉันกลัวผี"
"งั้นเหรอคะ"
ของขวัญก้มหน้าลงต่ำทำหน้าหงอยๆ เห้อปากไวอีกละกู ผมอุ้มของขวัญมาถึงเตียงแล้วก็วางลงเบาๆ
" เดินได้ไหม"
" ค่ะ"
ผมถอนหายใจเบาๆ
" งั้นไปเตรียมเสื้อผ้า จะพาไปทะเล"
"ไปทำไมคะ"
ผมหันไปจ้องหน้าเธออย่างหงุดหงิด
" จะถามทำไมเยอะ"
" ขอโทษค่ะ"
พูดจบก็พยุงตัวเองลุกจากเตีย
