เคลื่อนกายแข็งแรงทาบทับร่างน้อยทันทีที่เธออยู่ในกำมือของตน เหรียญชัยไม่อาจยอมรับความเกลียด ความรังเกียจจากสายตาของหล่อนได้ แม้จะรู้ว่าหล่อนพูดจริง คงไม่มีใครชอบผู้ชายแบบเขา แต่เนตรนภาต้องชอบ และต้องหลงไปกับรสสวาทที่เขาจะปรนเปรอให้
“กรี๊ด! ปล่อยฉันนะไอ้เลว! ไอ้ห่าราก...ไอ้ อ๊ะ! อือ!” คำด่าทอกลืนหายลงไปในลำคอ เมื่อปากหนาบดขยี้กลีบปากของเธอลงมา จนทำให้ฟันของหล่อนกระทบกับฟันของเขาจนเจ็บฟันไปหมด
เนตรนภายังคงเม้มปากตัวเองแน่น ไม่ยอมเปิดปากให้ชายหนุ่มรุกเร้าเข้ามา มือเล็กทุบตีอย่างรังเกียจร่างใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าแรงมดของเธอไม่อาจทำให้ร่างเขาสั่นไหว หรือเจ็บปวดได้เลย
“เปิดปากเดี๋ยวนี้! ฉันสั่งไม่ได้ยินรึไง! เนตรนภา!”
“ไม่!” ปฏิเสธเสียงแข็ง ดึงรั้งกระเป๋าเป้ที่ตัวเองนอนทับอกมาฟาดตีคนเหนือร่าง แต่เธอก็ต้อง...“ว้าย!”
“กล้าตีฉันเหรอเนตรนภา รังเกียจฉันมากเหรอ ดี! รังเกียจเข้าไป ฉันจะทำให้ชีวิตเธอมี
