"ถ่าโดนบ่" (รอนานมั้ย)
"บ่โดน กะเบิ่งผู้สาวถ่า" (ไม่นาน ก็ดูสาวรอ)
ไม่แค่นั้นยังส่งสายตาแพรวพราวไปหาสาวหลายต่อหลายคนด้วย สาวๆ เหล่านั้นต่างก็อมยิ้มกลับมาให้
"คักน้อ ปานนั้นล่ะว่ามักเฮา" (เริศ แล้วมาบอกว่าชอบเรา)
"กะบ่เปิดใจให้จักเทื่อเนาะ คนเฮามันกะเมื่อยเป็นเด๊ะ" (ก็ไม่เปิดใจให้สักที คนเรามันก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ)
"ฮ่าๆ ถ้ามีคนมักกะเปิดใจโล้ดโจ้" (ฮ่าๆ ถ้ามีคนมาชอบก็เปิดใจเลยโจ้)
"คือเว่าตัดโอกาสกันคักแท้ หรือว่ามีคนมักแล้ว" (ทำไมพูดตัดโอกาสกันจังเลย หรือว่ามีคนที่ชอบแล้ว)
คำแพงชะงัก ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าออกมาเบาๆ มั่นใจแล้วว่าเธอคงไม่สามารถให้ใจกับใครได้อีกแล้วจึงไม่อยากให้โจ้รอ
"อืม มี"
"มันเป็นไผล่ะ! บักอันนั้นมันหล่อส่ำเฮาอยู่บ่" (มันเป็นใครล่ะ! คนนั้นมันหล่อเท่าเขาอยู่เหรอ)
โจ้มีเสียงเข้ม ยอมรับว่าเจ็บจี๊ดๆ ในอก ทว่าก็เผื่อใจไว้อยู่ตลอดว่าสักวันคงถูกปฏิเสธมาตรงๆ เ
